Οι αριθμοί, ορισμένες φορές, αποτυπώνουν καλύτερα την πραγματικότητα από τις ομορφότερες λέξεις, από τις καλύτερες προτάσεις.
Επειδή, αρκετές φορές, έχω χρησιμοποιήσει περισσότερο τις λέξεις και λιγότερο τους αριθμούς, σήμερα αποφάσισα να κάνω το αντίθετο.
Η πραγματικότητα με αριθμούς στην Ελλάδα της περιόδου 2010 – 2014:
Πρωτοφανής μείωση του ΑΕΠ ( -25%).
Η χώρα πρώτη σε μεταρρυθμίσεις, αλλά μη ανταγωνιστική (91η στους 148).
Βελτίωση εμπορικού ισοζυγίου λόγω μείωσης των εισαγωγών (-36%).
Οικονομικές δραστηριότητες σε αδιέξοδο (αυτοκίνητα -78%, οικοδομή -70%, διαφήμιση -70%, τουρισμός – 36%, λιανεμπόριο – 35%, βιομηχανία -26%, αγροτική παραγωγή +10%).
Μείωση νέων εταιρειών ανά έτος (-25%).
Αύξηση ανεργίας συνολικά κατά 280% και ειδικά στους νέους κατά 200%.
Το εργατικό δυναμικό της χώρας:
Πληθυσμός: 10.815.917 κάτοικοι.
Ανενεργός πληθυσμός: 5.862.397 άτομα.
Εργαζόμενοι: 3.589.700 άτομα .
Άνεργοι: 1.363.100 άτομα.
Νέοι μικρότεροι των 35 ετών: 642.800 άτομα.
Εργαζόμενοι στο εξωτερικό: 200.000 άτομα.
Οι μεγαλύτεροι εργοδότες του Ιδιωτικού Τομέα:
Εμπόριο: 650.020 εργαζόμενοι (νέοι 182.083).
Αγροτική παραγωγή: 503.158 εργαζόμενοι (νέοι 79.270).
Μεταποίηση: 336.094 εργαζόμενοι (νέοι 84.142).
Εστίαση: 286.744 εργαζόμενοι (νέοι 116.174).
Συμπέρασμα: Το 1/2 του συνολικού αριθμού των εργαζομένων απασχολείται στους παραπάνω κλάδους.
Λίγοι αριθμοί παραπάνω για το Εμπόριο:
65.000 εταιρείες.
171.000 αυτοαπασχολούμενοι.
35.000 συμβεβλημένα μέλη οικογένειας .
350.000!!! μισθωτοί. Ο πρώτος κλάδος απασχόλησης εργαζομένων!
Λίγοι αριθμοί για τον Τουρισμό:
Υπάρχει μια θεωρία, σύμφωνα με την οποία κάθε 1.000.000 τουρίστες δημιουργούνται 100.000 θέσεις εργασίας. Στα 22 εκατομμύρια τουριστών που αναμένονταν για φέτος, που μάλλον θα περιοριστούν στα 19 εκατομμύρια, δημιουργήθηκαν, δηλαδή, 2.000.000 θέσεις εργασίας;;;
Σίγουρα όχι.
Γιατί;
Δυστυχώς, δεν μπορώ να απαντήσω. Σίγουρα, όμως, πρέπει να απαντήσει κάποιος, επίσης, ποιος είναι ο τζίρος, 13 δις ευρώ ή περισσότερα;
Και όταν εξαγγέλλουν ποσοστό επί του ΑΕΠ. Ποιου, αλήθεια, Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος;
Των 232 εκατομμυρίων του 2008 ή των 184 εκατομμυρίων του 2013;;;
Ασφαλώς, κάποιος πρέπει να απαντήσει και στην ερώτηση: πώς κατανέμεται το εισόδημα από τον τουρισμό εντός και εκτός της χώρας, όπως, επίσης, πώς κατανέμεται στις διάφορες κατηγορίες επαγγελματιών του τουρισμού;
Απώλειες θέσεων εργασίας ανά κλάδο 2009 – 2013:
Σύνολο χαμένων θέσεων εργασίας: 953.874 θέσεις (532.125 νέων).
Κατασκευές: 232.262 θέσεις (-60%).
Μεταποίηση: 206.493 θέσεις (-50%).
Εμπόριο: 179.610 θέσεις (-20%).
Εστίαση: 37.148 θέσεις (-13%).
Τουρισμός: 15.637 θέσεις (-17%).
Αγροτική παραγωγή & επεξεργασία τροφίμων: Χωρίς μεταβολή .
Τεχνολογία με μικρό αριθμό εργαζομένων: Μικρή αύξηση (+6%).
Τι προβλέπεται;
Ανασχηματισμός κλάδων & μετασχηματισμός εργασίας:
Τα 2/3 των θέσεων εργασίας που χάθηκαν, δύσκολα θα ανακτηθούν.
640.000 εργαζόμενοι θα αναγκαστούν να αλλάξουν κλάδο απασχόλησης.
500.000 εργαζόμενοι πρέπει να αλλάξουν τόπο διαμονής (κυρίως από Αθήνα & Θεσσαλονίκη).
Αναγκαιότητα παρεμβάσεων & αλλαγών σε τουρισμό – πολιτισμό, αγροτική παραγωγή – τρόφιμα, τεχνολογία – ενέργεια, υποδομές logistics & χρηματοοικονομικά.
Ανάγκη βελτιώσεων σε σταθερούς πυλώνες, όπως εμπόριο, μεταποίηση και ναυτιλία.
Και τώρα τι γίνεται;
Ζητείται εργοδότης…
Κρίση στους μικρομεσαίους εργοδότες με λιγότερους από 9 εργαζόμενους.
Αδυναμία δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας από υφιστάμενες επιχειρήσεις.
Χαμηλή ποιότητα απασχόλησης (αμοιβή, προοπτική, ρόλος, ωράριο).
Ατολμία δημιουργίας νέων επιχειρήσεων & νέων θέσεων εργασίας.
Υπάρχει λύση;;
Η λύση είναι η ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και η παροχή κινήτρων για δημιουργία θέσεων εργασίας.
Για να γίνει αυτό όμως δεν αρκεί η διάθεση για ρίσκο που έχει ο Έλληνας στο DNA του, αλλά η ανάπτυξη ενός εύκρατου και υγιεινού επιχειρηματικού κλίματος που θα αποκλείει τη «μούχλα» της γραφειοκρατίας και τους νομικούς δαιδαλισμούς.
Η λύση δεν θα περιλαμβάνει το προκρούστιο φορολογικό κρεβάτι του παρόντος, αλλά θα προβλέπει ένα άλλο ασφαλιστικό σύστημα εργοδοτών και ασφαλισμένων, σε μια άλλη λογική, γιατί αυτό που έχουμε τώρα στοιχίζει πάρα πολλά ενώ μπορεί να προσφέρει, πλέον, ελάχιστα.
Και τέλος το νέο κλίμα δεν θα πρέπει να περιλαμβάνει τον «Κύκλωπα» του τραπεζικού συστήματος που κλείνει τον επιχειρηματία στη σπηλιά χωρίς να μπορεί να ξεφύγει ποτέ.
Σε ένα νέο τέτοιο επιχειρηματικό κλίμα, υπάρχουν ελπίδες ανάκαμψης και απορρόφησης του διαθέσιμου εργασιακού δυναμικού της πατρίδας μας, του τόπου μας.
Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να κινείται το πολιτικό προσωπικό της χώρας, οι φορείς της επιχειρηματικότητας, οι κοινωνικοί εταίροι.
Υ.Γ.: Το μοναδικό που μπορούν να πουν, σπάζοντας την σιωπή τους, είναι η σοφή Κρητική μαντινάδα:
«Ζηλεύω το του χαρακιού
που κρέμεται να πέσει
και δεν αντιλαμβάνεται
την τραγική του θέση»
Tου Μανώλη Γ. Ψαρουδάκη
Οικονομικού Επόπτη Ε.Σ.Ε.Ε.
