Πρόκειται για μία από τις γοητευτικότερες και ταυτόχρονα πιο ενημερωμένες τηλεοπτικές δημοσιογράφους. Από τα στούντιο του ΣΚΑΪ, η Μαριλένα Γεραντώνη μάς μεταφέρει όλες τις ειδήσεις για την εγχώρια αλλά -κυρίως- τη διεθνή πραγματικότητα που είναι και το “φόρτε της”. Αλλωστε η επίσημη ιδιότητά της στον ΣΚΑΪ είναι συντάκτρια διεθνών σχέσεων. Εχοντας περάσει προηγουμένως από την ΕΡΤ και το MEGA, η Μαριλένα Γεραντώνη, στη δημοσιογραφική οικογένεια εδώ και μια δεκαετία, είναι πτυχιούχος του Τμήματος Φιλοσοφικής της Σορβόννης, απόφοιτος από το Εργαστήρι Δημοσιογραφίας ενώ μιλάει πέντε γλώσσες…Όχι ακριβώς τυπική περίπτωση σε έναν χώρο που συχνά υποφέρει από έλλειψη μορφωμένων ανθρώπων.
-Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η δουλειά στην τηλεόραση, ειδικά αυτή την περίοδο;
«Η τηλεόραση αυτή καθεαυτή είναι ένα άκρως απαιτητικό Μέσο και αν δεν την αγαπάς δεν μπορείς να την υπηρετήσεις. Η δική μου γενιά, των 30άρηδων, έτυχε να ζήσει και τις καλές μέρες της τηλεόρασης, τις εποχές των παχιών αγελάδων, της -έστω και επίπλαστης- ευημερίας, τότε που το χρήμα έρρεε άφθονο από τη διαφήμιση, προτού η κρίση χτυπήσει την πόρτα της.
Σήμερα καλούμαστε να εργαστούμε σε ένα ούτως ή άλλως σκληρό περιβάλλον -ένα παραπάνω στις ειδήσεις- όπου το ανθρώπινο δυναμικό έχει συρρικνωθεί, στα περισσότερα «μαγαζιά» οι μισθοί έχουν μειωθεί, χωρίς όμως να κάνουμε εκπτώσεις στην ποιότητα της δουλειάς μας.
Η αγωνία να τρέξεις, να βγάλεις την είδηση, να καλύψεις τα γεγονότα παραμένει ίδια, παρά το βαρύ κλίμα και τις δυσκολίες. Στεναχωριέμαι όταν ακούω από συναδέλφους σε άλλα Μέσα ( και όχι μόνο τηλεοπτικά ) ότι υπάρχουν περιπτώσεις που καλλιεργείται κλίμα φόβου ή η αίσθηση ότι είσαι αναλώσιμος ακριβώς εξαιτίας της κρίσης. Με θλίβει πραγματικά.
Προσωπικά θεωρώ τον εαυτό μου από τους τυχερούς δημοσιογράφους καθώς στον ΣΚΑΪ, όπου εργάζομαι, το κλίμα είναι εξαιρετικό, συναδελφικό με όλη τη σημασία της λέξης και σε όλη την ιεραρχία και αυτό νομίζω το εισπράττει και ο κόσμος».
-Σε ποιόν βαθμό το όλο “σίριαλ” με τις άδειες προκάλεσε αναταραχή και ανασφάλεια στους εργαζόμενους στο τηλεοπτικό τοπίο; Τι εύχεσαι/ελπίζεις/βλέπεις για τη συνέχεια;
«Ομολογώ ήταν μια περίοδος έντονου στρες και αγωνίας για την επόμενη μέρα. Και μπορεί μεν ο ΣΚΑΪ να εξασφάλισε την πρώτη τηλεοπτική άδεια, όμως μετά την ανάσα ανακούφισης, η σκέψη όλων ήταν στους συναδέλφους στους σταθμούς που δεν αδειοδοτήθηκαν. Δεν μπορείς να χαίρεσαι για τη δική σου επιβίωση, όταν βλέπεις δίπλα σου άλλους να καταρρέουν.
Όπως εξελίχθηκαν βέβαια τα πράγματα το θέμα των αδειών που δεν ήταν θέμα πρώτης προτεραιότητας για τα τόσα προβλήματα που έχει η χώρα, αλλά μάλλον ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα προκειμένου η κυβέρνηση να καλύψει άλλα αδιέξοδα, κατέληξε σε μπούμερανγκ.
Αυτό που εύχομαι για την επόμενη μέρα είναι να υπάρχουν κανάλια που να λειτουργούν με συνθήκες αξιοπρεπείς για τους εργαζόμενους, να δίνονται ευκαιρίες σε νέους συναδέλφους να βγούνε μπροστά (κάποτε η τηλεόραση ήταν «Βυζάντιο» αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση ) αλλά και να υφίσταται μια τηλεόραση που να θέτει όρους στην ποιότητα των τηλεοπτικών προγραμμάτων».
-Πώς είναι η κάλυψη γεγονότων όπως οι αμερικανικές εκλογές ή η επίσκεψη του προέδρου Ομπάμα; Μπορείς να μου περιγράψεις λίγο την όλη διαδικασία εργασίας σου υπό αυτές τις περιστάσεις; ( ξενύχτι, ευθύνη άμεσης κάλυψης των γεγονότων, επαφή με ξένα media κ.α. ).
«Η κάλυψη ενός μεγάλου γεγονότος είναι συνεχής, απαιτεί γρήγορα αντανακλαστικά, σωστή απόδοση της είδησης και μετάδοσή της με τρόπο αντικειμενικό και αξιόπιστο. Είναι ημέρες έντασης, ο όγκος πληροφοριών είναι τεράστιος κάτι που πρέπει να διαχειριστείς με νηφαλιότητα και ψυχραιμία. Όμως η δουλειά είναι ομαδική, άρα υπάρχει επιμερισμός.
Τα ξενύχτια δε λείπουν φυσικά και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ένα μεγάλο έκτακτο γεγονός, μπορεί να χρειαστεί να ξεπεράσεις και το 15ωρο… Έχει τύχει σε όλους! Όμως αυτά είναι που σε ωριμάζουν επαγγελματικά και που σου μένουν. Όπως σού είπα, την τηλεόραση όταν την αγαπάς, της τα δίνεις όλα. Όπως και στον έρωτα. Είναι η ίδια σχέση».
-Από τις αποστολές σου στο εξωτερικό ποιά είναι εκείνη που ξεχωρίζεις τόσο για τη σημασία της όσο και για κάτι απροσδόκητο που ενδεχομένως ( σού ) συνέβη?
«Αν κι εργάζομαι πλέον περισσότερα από 11 χρόνια στο χώρο, μόνο μια φορά έχω πάει σε αποστολή. Την ευκαιρία αυτή μου έδωσε ο ΣΚΑΙ εφέτος το καλοκαίρι που με έστειλε στη Γαλλία για να καλύψω το τρομοκρατικό χτύπημα στη Νίκαια. Μπορώ να σου πω ότι για μένα ήταν μια δημοσιογραφική στιγμή – ορόσημο, αν και το γεγονός που κάλυψα ήταν πραγματικά τραγικό.
Στις αποστολές γίνεσαι αυτόπτης μάρτυρας της Ιστορίας, την ώρα που αυτή γράφεται. Το να καλείσαι δε να τη μεταδώσεις, από πρώτο χέρι, νομίζω, δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα άλλο.
Ως προς τα απροσδόκητα τώρα… όποιον δημοσιογράφο κι αν ρωτήσεις θα έχει πολλά να σου διηγηθεί… Αυτά αφορούν κυρίως σε τεχνικά ζητήματα, στο να μην έχεις σήμα να κάνεις skype ή τηλεφωνική επαφή. Εκεί είσαι ή δεν είσαι τυχερός. Κάνεις απλά το σταυρό σου!
Σε εμένα, έτυχε να βλέπω την μπαταρία να πέφτει λίγο πριν ξεκινήσει το πρώτο ζωντανό. Ομολογώ με «έσωσε» ο καλός συνάδελφος από τον ΑΝΤ1 Ισαάκ Καρυπίδης, που είχε έρθει να καλύψει το γεγονός. Θα τον ευχαριστώ για πάντα»!
-Τι σου έχει δώσει μεγαλύτερη χαρά στα χρόνια της επαγγελματικής σου ζωής/ δημοσιογραφικής σου καριέρας ?
«Ακριβώς η εμπειρία που σου περιέγραψα. Είναι πολύ έντονα τα συναισθήματα που μπορεί να βιώσει ένας δημοσιογράφος, όταν καλύπτει τόσο μεγάλα γεγονότα. Και νοιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη που το βίωσα και πραγματικά ευχαριστώ τους ανθρώπους στον ΣΚΑΪ που με εμπιστεύτηκαν να το καλύψω».
-Στον χώρο της ελληνικής πολιτικής, θεωρείς ότι υπάρχει αξιόλογο νέο δυναμικό και πώς αυτό μπορεί να αξιοποιηθεί, ενδεχομένως από τα πιο “παραδοσιακά κόμματα”;
«Σήμερα οι πολιτικοί στην πλειονότητά τους νοιάζονται περισσότερο για την εικόνα τους μέσα στην πολιτική, παρά για την πολιτική ως μέσο που μπορεί να καλυτερέψει τη ζωή του κόσμου, να παράξει έργο για τη χώρα ή την ανάπτυξη. Για αυτό τον λόγο πολλοί νέοι την απαξιώνουν ή συνειδητά γυρίζουν την πλάτη τους σε αυτή. Σίγουρα υπάρχει δυναμικό αξιόλογο, όμως αμφιβάλλω αν θέλει να εμπλακεί στο χώρο αυτό. Και το άλλο ερώτημα είναι το εξής: σε ποιο βαθμό όταν αξιόλογοι νέοι εμπλέκονται στα πολιτικά, οι κομματικοί μηχανισμοί τους εκμεταλλεύονται ωφέλιμα; Έχω αρκετές επιφυλάξεις ως προς αυτό. Εύχομαι να αλλάξει».
-Ποιά συνάδελφό σου από τον ελληνικό και διεθνή χώρο θαυμάζεις/εκτιμάς και γιατί;
Υπάρχουν πολλοί δημοσιογράφοι που θαυμάζω κι εκτιμώ, όμως ξεχωρίζω τη Μαρία Καρχιλάκη με την οποία είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί της στο Μega. Η Μαρία με «πήρε» από το χέρι, σε ένα πολύ πολύ σκληρό περιβάλλον, το οποίο ομολογώ με είχε σοκάρει στην αρχή, δείχνοντάς μου το δρόμο σε όλα όσα απαιτούσαν οι ειδήσεις στο «Μεγάλο» Κανάλι.
Για τους πολλούς η Μαρία είναι η εξαιρετική πολεμική ανταποκρίτρια που έχει καλύψει με επιτυχία τα μεγαλύτερα γεγονότα στις πιο καυτές ζώνες του πλανήτη. Για μένα η Μαρία είναι η μεγάλη μου δασκάλα, ένας υπέροχος άνθρωπος που αγαπώ πολύ κι εξακολουθώ να συμβουλεύομαι σε επαγγελματικά και όχι μόνο θέματα.
-Είσαι αισιόδοξη ή όχι για τον κόσμο στον οποίον μεγαλώνουν οι σημερινοί έφηβοι/νέοι;
«Είμαι φύσει και θέσει αισιόδοξη. Δεν σταματώ να ελπίζω πως οι σημερινοί νέοι θα μπορέσουν να φτιάξουν ένα καλύτερο αύριο. Δε σταματώ να ονειρεύομαι, παρά τις απαράμιλλες δυσκολίες, την πίκρα ή τις απογοητεύσεις της άσχημης για όλους μας συγκυρίας, που δεν είναι μόνο κρίση οικονομική αλλά κυρίως κρίση αξιών. Πιστεύω ότι η νέα γενιά θα φέρει την αλλαγή και αυτή η φλόγα μου δίνει δύναμη να μάχομαι με τα δεδομένα που έχω, να διεκδικώ, να φωνάζω, να το παλεύω».
-Υπάρχει στη ζωή σου ελεύθερος χρόνος και, αν ναι, τι κάνεις σε αυτόν;
«Ναι, υπάρχει. Βιβλία, πολλή μουσική και πολύ περπάτημα στο κέντρο της Αθήνας. Αυτή είναι η αποσυμπίεσή μου, σε μια συγκεκριμένη διαδρομή από πλατεία Κλαθμώνος, Αιόλου, Μοναστηράκι ως την Διονυσίου Αεροπαγίτου. Γυμναστική με μέτρο, καλό κρασί πάντα και συναντήσεις με τους φίλους μου».
-Κάποιο ενδιαφέρον βιβλίο σε σχέση με την πολιτική/δημοσιογραφία κ.λπ. που διάβασες πρόσφατα ή παλιότερα;
«Πρόσφατα ξεκίνησα το «Δόγμα του Σοκ» της Ναόμι Κλάιν. Με μια λέξη: καθηλωτικό!».
