Πέρασαν 18 χρόνια από τότε που η Αλίκη Βουγιουκλάκη έφυγε από κοντά μας για τη γειτονιά των Αγγέλων.
23 Ιουλίου του 1996 και ώρα 10 το πρωί οι θεράποντες ιατροί ανακοίνωσαν ότι η Αλίκη δεν είναι πια μάζι μας. Έχασε τη μάχη με την επάρατη νόσο και δεν πραγματοποίησε την τελευταία της επιθυμία: Να ξαναγυρίσει στο θέατρο, να βρεθεί ξανά κοντά στο παιδιά από τη «Μελωδία της Ευτυχίας».
«Είμαι σίγουρη, ελπίζω πως θα ξεπεραστεί» δήλωνε τον Μάιο της ίδιας χρονιάς όταν μίλησε για το πρόβλημα της υγείας της.
Ο θάνατός της, μόλις τρεις μέρες μετά τα γενέθλιά της, είχε βυθίσει στο πένθος τον καλλιτεχνικό κόσμο αλλά και όλους τους Έλληνες που είχαν μεγαλώσει με τις ταινίες της.
Ήταν η πιο δημοφιλής Ελληνίδα ηθοποιός. Η Αλίκη-Σταματίνα Βουγιουκλάκη όπως ήταν ολόκληρο το όνομά της, γεννήθηκε στο Μαρούσι Αττικής στις 20 Ιουλίου του 1934.
Ο πατέρας της, Γιάννης Βουγιουκλάκης ήταν δικηγόρος, που για ένα χρονικό διάστημα είχε διατελέσει και νομάρχης στην Αρκαδία. Η μητέρα της, Αιμιλία Κουμουνδούρου, ήταν γόνος της μεγάλης πολιτικής οικογένειας. Η οικογένειά της κατάγεται από το χωριό Λάγια της Μάνης. Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής ο πατέρας της δολοφονήθηκε και η μητέρα της ανέλαβε μόνη της να μεγαλώσει τα τρία παιδιά, την Αλίκη, τον Αντώνη και τον Τάκη.
Σαν σήμερα «έφυγε» η Αλίκη
Η λατρεία της για την υποκριτική ξεκίνησε από τα μαθητικά της χρόνια. Το 1952 έδωσε κρυφά από την οικογένειά της εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και πριν ακόμη αποφοιτήσει, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της από το θέατρο.
Εκανε το ντεμπούτο της στο θέατρο το 1953 με το έργο Κατά Φαντασίαν Ασθενής του Μολιέρου και τον επόμενο χρόνο στον κινηματογράφο με την ταινία Το Ποντικάκι. Ακολούθησαν 41 κινηματογραφικές ταινίες [συμπεριλαμβανομένης και της τουρκικής διασκευής της ταινίας "Χτυποκάρδια στο θρανίο" με τον τουρκικό τίτλο "Siralardaki Heyecanlar" (1963)], οι περισσότερες των οποίων έγιναν τεράστιες εισπρακτικές επιτυχίες, εκτίναξαν την καριέρα της στα ύψη και της δόθηκε ο χαρακτηρισμός «εθνική Σταρ»:
«Η μουσίτσα» (1958), «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» (1959), «Η Αλίκη στο ναυτικό» (1961), «Χτυποκάρδια στο θρανίο» (1963), «Η σωφερίνα» (1964), «Μοντέρνα Σταχτοπούτα» (1965), «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια» (1966), «Η αρχόντισσα και ο αλήτης» (1968), «Η νεράιδα και το παλικάρι» (1969), ενώ η ταινία «Υπολοχαγός Νατάσσα» (1970) ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου για τρεις δεκαετίες, με 751.117 εισιτήρια σε πρώτη προβολή.
Το 1960, της απονεμήθηκε το Βραβείο ερμηνείας Α΄ Γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης του 1960 για την ερμηνεία της στην κινηματογραφική ταινία «Μανταλένα».
Ο γιατρός της Σωτήρης Αδαμίδης μίλησε στο eirinika για τις τελευταίες δύσκολες ώρες της Αλίκης Βουγιουκλάκη.
«Ένα βράδυ πολύ αργά την επισκέφτηκα για να την εξετάσω και να την καθησυχάσω για να μπορέσει να κοιμηθεί, όπως έκανα τα περισσότερα βράδια. Μου λέει πριν φύγω: "Έλα εδώ γιατρέ μου, θέλω να σου δώσω να δοκιμάσεις ένα γλυκό που έφτιαξα". "Βεβαίως" της απαντάω. Πλησίασα για να πάρω το νεραντζάκι και μου λέει: "Όχι δεν κατάλαβες". Βγάζει ένα κουταλάκι από το κομοδίνο της, ανοίγει το βαζάκι και μου λέει: "Έλα εδώ να κοινωνήσεις νεραντζάκι από τα χεράκια μου" και μου έδωσε το γλυκό με το κουταλάκι θέλοντας να μου δείξει την αγάπη της, δήλωσε και συνέχισε: «Όλοι έλεγαν, ότι αντιμετώπιζε αγέρωχα και με στωικότητα την ασθένεια της. Δεν θα έλεγα κάτι τέτοιο. Φοβόταν και έκλαιγε και λύγιζε. Συνειδητοποιώντας το πόσο κοντά ήταν στο τέλος της. Ένα άλλο βράδυ την επισκέφτηκα πάλι και άρχισα να κουβεντιάζω μαζί της για το προσφιλές της θέμα, τον Γιάννη τον γιο της. Όταν τελειώσαμε την κουβέντα την ρώτησα: "Θέλετε κάτι από μένα κ. Βουγιουκλάκη;". "Ναι γιατρέ μου", απάντησε η Αλική, "Θέλω να ζήσω". Δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου αυτό το θέλω να ζήσω της Αλίκης και μένα ανήμπορο να της πω ψέματα. Εκείνη την εποχή στέλναμε συνεχώς τα αποτελέσματα των εξετάσεων της στους αμερικανούς γιατρούς της στο Τέξας όταν πια ο καρκίνος από το πάγκρεας είχε κάνει μετάσταση στο συκώτι. Εκείνη την εποχή έπαψα να την φορτώνω φάρμακα και της έδινα μόνο ένα». Ο γιατρός της Αλίκης Βουγιουκλάκη μίλησε και για τους ανθρώπους που ήταν στο πλευρό της: «Ήταν συνεχώς ο Κώστας Σπυρόπουλος, ο Γιάννης ο γιος της, ενώ τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ τον έβλεπα πάντα να βγαίνει από το δωμάτιο της με δάκρυα στα μάτια, κατακόκκινο και απαρηγόρητο». Τέλος αναφέρθηκε σε ένα ευτράπελο: «Μπήκα στο δωμάτιο της με μάσκα για να κάνω κάποια εξέταση όπου έπρεπε τα πάντα να είναι καθαρά. Πήγα λοιπόν στο διπλανό δωμάτιο για να αλλάξω και να φορέσω μία καθαρή ιατρική μπλούζα. Την βλέπω λοιπόν να με κοιτάζει και την ρωτάω "Τι συμβαίνει;". Και εκείνη μου απάντησε γελώντας: "Γιατί γιατρέ μου απαγορεύεται να σας κοιτάζω τώρα που αλλάζετε;".
με πληροφορίες απο Έθνος
