Ευκαιρίας δοθείσης από την έκκληση του πρωθυπουργού προς Γάλλους επιχειρηματίες να επενδύσουν στην Ελλάδα, οφείλουμε πάλι να παρέμβουμε, με την ιδιότητα του πολιτικού φορέα επιχειρηματικότητας.
Είναι άκαιρη η έκκληση του πρωθυπουργού και αυτό διότι δεν έχει προετοιμάσει καθόλου το περιβάλλον, προκειμένου να δεχθεί την επιχειρηματικότητα.
- Μήπως έχει μειώσει την γραφειοκρατία;
-Μήπως έχει μειώσει το κόστος κοινωνικής ασφάλισης και το έχει καταστήσει ανταγωνιστικό;
-Μήπως έχει διασφαλίσει την φορολογική σταθερότητα;
-Το χειρότερο, όμως, όλων είναι που προσκαλεί επιχειρηματίες σε μια χώρα, όπου επικρατεί εργασιακός μεσαίωνας. Είναι δηλαδή σαν να δίνει τους Έλληνες Εργαζόμενους ως βορρά σε μια μηχανή κιμαδοποίησης, με μισθούς κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Ακόμα κι αν παραβλέψει κανείς το κοινωνικό στοιχείο, που αφορά την απαράδεκτη εκμετάλλευση φτωχοποιημένων ανθρώπων, στην ίδια τους τη χώρα μάλιστα, θα πρέπει να εξετάσει πόσο παραγωγικοί θα ήταν αυτοί οι εργαζόμενοι για έναν επενδυτή, που θα ερχόταν να ρισκάρει το κεφάλαιό του στην Ελλάδα.
Το φτηνό εργατικό είναι όντως ένα «τυράκι» για τον επενδυτή, αλλά για τον άσχετο επενδυτή, τον χωρίς παράδοση στο επιχειρηματικό γίγνεσθαι.
Πρέπει κάποιος να είναι τραγικά κουτοπόνηρος κι επικίνδυνα επιφανειακός στις αναλύσεις του, για να πιστεύει ότι ο φθηνοπληρωμένος εργαζόμενος θα είναι παραγωγικός, τη στιγμή που η Τράπεζα τον κυνηγάει να του πάρει το σπίτι, η ΔΕΗ απειλεί να του κόψει το ρεύμα, η οικογένειά του υποφέρει από στερήσεις σε βασικά είδη, που είναι εκτεθειμένος σε μια νεοφιλελεύθερη καταιγίδα, που έχει χάσει την αξιοπρέπειά του ως ανθρώπινη ύπαρξη.
Μεγάλη μερίδα των επενδυτών, φυσικά το γνωρίζει αυτό και δεν θα τσιμπήσει από το «πλατό με τα τυράκια», που σερβίρει ο πρωθυπουργός μας. Αυτό είναι κάτι που θα διαφανεί στο άμεσο μέλλον εξάλλου.
Εμείς, ως Πατριωτικό Κόμμα Επιχειρηματικότητας & Κοινωνικής Ευθύνης, θεωρούμε ότι αποδίδει καλύτερα ο ικανοποιημένος εργαζόμενος και όχι ο αδικημένος ούτε ο κυνηγημένος. Εξάλλου, ας θυμηθούμε τον Έλληνα Κροίσο, που έμεινε στην Παγκόσμια Ιστορία, τον Αριστοτέλη Ωνάση. Η επιτυχία του οφειλόταν εν πολλοίς στους άξιους συνεργάτες, που επέλεγε και φυσικά στη γενναιοδωρία του (οι αμοιβές των εργαζομένων του ήταν πάντα πλούσιες και πολλαπλάσιες από τις επικρατούσες στην αγορά εργασίας).
Εκτεθειμένος, βέβαια, βγαίνει ο πρωθυπουργός μας και στο εσωτερικό. Υποτίθεται ότι προέρχεται από τον χώρο της Αριστεράς, με το ηθικό πλεονέκτημα της κοινωνικής ευαισθησίας…
Ποιάς κοινωνικής ευαισθησίας όμως, όταν προσφέρει τον λαό (που τον εμπιστεύθηκε) ως φθηνά δουλάκια, μέσα σε μια νεοφιλελεύθερη λαίλαπα;
Ανάπτυξη με μισθούς πείνας, ξέρετε, έχουν και στις αποικίες-μπανανίες, αλλά τέτοια ανάπτυξη, καλύτερα να μας λείπει…!
Η Ανάπτυξη με κοινωνικό πρόσημο, συνδέεται πάντα με διασφαλισμένα ελάχιστα όρια αμοιβών, που εξασφαλίζουν αξιοπρεπή διαβίωση των εργαζομένων.
Δυστυχώς, αυτό είναι κάτι που συστηματικά δείχνει να ξεχνάει το πολιτικό προσωπικό της χώρας, κάθε φορά που αναφέρεται στην Ανάπτυξη. Και σίγουρα δεν είναι τυχαίο, υπάρχει συγκεκριμένη στόχευση!
Όσο για τις αναφορές του πρωθυπουργού κάθε τόσο στον Μαρξ, εκλαμβάνονται ως απέλπιδα προσπάθεια να πείσει το αριστερό του ακροατήριο (αν υπάρχει ακόμα και δεν του έχει φύγει) ότι παραμένει Αριστερός.
Όμως ο Μαρξ δεν συνάδει με τον Νεοφιλελευθερισμό, που ο πρωθυπουργός έχει ασπαστεί πλήρως. Η λαχτάρα του για παραμονή στην εξουσία, τον έκανε να προσφέρει γη και ύδωρ (μάλιστα, κυριολεκτικά το τελευταίο) στον Rothschild και φυσικά στον μέχρι πρότινος υπάλληλό του και νυν πρόεδρο της Γαλλίας. Στον βωμό της εξουσίας, θυσιάζει έναν ολόκληρο λαό, που μάλιστα τον εμπιστεύθηκε.
Είναι ΝΤΡΟΠΗ κύριε Πρωθυπουργέ!
Με αγανάκτηση,
Αλέξης Παπαδόπουλος
για λογαριασμό του πολιτικού φορέα:
Πατριωτικό Κόμμα Επιχειρηματικότητας & Κοινωνικής Ευθύνης
