Ο Φίλιπ Ροθ, ένας από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους αμερικανούς λογοτέχνες, απεβίωσε σε ηλικία 85 ετών. Ο Φίλιπ Ροθ, γεννηθείς στις 19 Μαρτίου του 1933, κέρδισε κατά τη διάρκεια της ζωής του πολλά λογοτεχνικά βραβεία και μεγάλη αναγνώριση από κοινό και κριτικούς.
Μεταξύ των πιο γνωστών βιβλίων του Ροθ είναι το «Αντίο Κολόμπους», το «Αμερικανικό ειδύλλιο», το «Ανθρώπινο στίγμα», το «Σύνδρομο Πόρτνοϊ» και η σειρά μυθιστορημάτων με αφηγητή το alter ego του Νέιθαν Ζούκερμαν.
Το πρώτο βιβλίο του «Αντίο Κολόμπους», ήταν μια συλλογή διηγημάτων με την οποία κέρδισε το Εθνικό Λογοτεχνικό Βραβείο των ΗΠΑ το 1960. Μεγάλη εμπορική επιτυχία γνώρισε με το τρίτο του μυθιστόρημα «Το σύνδρομο Πόρτνοϊ» το 1969.
Το 1979 εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο όπου αφηγητής είναι ο Νέιθαν Ζούκερμαν με τίτλο «The Ghost Writer». Ακολούθησαν αρκετά ακόμα όπου ο Ζούκερμαν είναι είτε αφηγητής ή παίρνει κάποιο μέρος στην πλοκή, με πιο πρόσφατο το «Φεύγει το φάντασμα» του 2007. Το 1997 κέρδισε για δεύτερη φορά το Εθνικό Λογοτεχνικό Βραβείο με το βιβλίο «Το θέατρο του Σάμπαθ» και το 1998 βραβεύτηκε με Πούλιτζερ για το «Αμερικανικό ειδύλλιο».
Ο Ροθ, ένας «λογοτεχνικός γίγαντας» όπως τον έχουν χαρακτηρίσει επανειλημμένα κριτικοί και αμερικανικά ΜΜΕ, εξερεύνησε στα βιβλία του - πάντα με εργαλείο το καυστικό του χιούμορ - τα θέματα του πόθου, της ματαιοδοξίας και της εβραϊκής ταυτότητας.
Ως το δεύτερο παιδί μιας αμερικανοεβραϊκής οικογένειας με καταγωγή από τη Γαλικία της Κεντρικής Ευρώπης, η θρησκεία και η ζωή της εβραϊκής κοινότητας στις ΗΠΑ αποτέλεσε κεντρικό στοιχείο στα βιβλία του.
Ο ίδιος ωστόσο σε μεταγενέστερο στάδιο της ζωής του είχε δηλώσει άθεος, λέγοντας μάλιστα ότι «όταν όλος ο κόσμος σταματήσει να πιστεύει στον Θεό, θα γίνει ένα υπέροχο μέρος».
Διεισδυτικός και διαυγής παρατηρητής της αμερικανικής κοινωνίας, αλλά και των νευρώσεων και των εμμονών της κοινότητας των αμερικανών εβραίων, ο Ροθ ήταν ένας από τους συγγραφείς το όνομα του οποίου ακουγόταν πολύ συχνά στις συζητήσεις για το Νόμπελ Λογοτεχνίας, αλλά δεν του απονεμήθηκε ποτέ.
Τα τελευταία χρόνια ο Ροθ στράφηκε στην εξέταση των υπαρξιακών και σεξουαλικών κρίσεων της μέσης ηλικίας, χωρίς όμως να πάψει ποτέ να εξερευνά τη ντροπή και τα ένοχα μυστικά της ανθρώπινης ύπαρξης, πάντα με μια γερή δόση χιούμορ.
