Στην ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με την απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, όπως και στο προσωπικό tweet του Νίκου Κοτζιά απουσιάζει οποιαδήποτε αιχμή προς την τουρκική πλευρά, πέρα από την αναφορά στο ότι η κράτηση των Α. Μητρετώδη και Δ. Κούκλατζη, που διήρκεσε πέντε ολόκληρους μήνες, υπήρξε "αδικαιολόγητη” .
Αντιθέτως, η θετική αυτή εξέλιξη αποκαλείται "νίκη της διπλωματίας”, χαρακτηρισμός ο οποίος αποτελεί βεβαίως έναν έμμεσο τρόπο να πιστωθεί η αιφνιδιαστική απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών (που πάντως φέρεται να εξέπληξε την Αθήνα) στις προσπάθειες της κυβέρνησης, συνιστά όμως και μια ευρύτερη τοποθέτηση για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Το μήνυμα αυτό γίνεται περισσότερο σαφές στις περί ενίσχυσης της φιλίας των δύο λαών αναφορές του αντίστοιχου μηνύματος του πρωθυπουργού – ο οποίος, δεν πρέπει να λησμονείται, πιέστηκε προσωπικά, στον βαθμό που ο Ταγίπ Ερντογάν δημοσίως συνέδεε το προηγούμενο διάστημα το θέμα των δύο στρατιωτικών με την "αθέτηση” των υποσχέσεων που υποστηρίζει ότι του έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας για έκδοση των οκτώ εκζητούμενων Τούρκων αξιωματικών που έχουν καταφύγει στην Ελλάδα.
Προφανώς, η στιγμή κατά την οποία οι επί πέντε μήνες έγκλειστοι στις φυλακές της Αδριανούπολης δεν είχαν ακόμη επιβιβαστεί στο αεροσκάφος της επιστροφής στα πάτρια, δεν ήταν η καταλληλότερη για την εκτόξευση μομφών προς την Τουρκία. Ήταν αντίθετα η ώρα της θετικής ανταπόκρισης σε μια χειρονομία καλής θέλησης.
Όμως η αιφνίδια μεταστροφή των τουρκικών αρχών χρειάζεται να ερμηνευθεί. Και η στάση της Αθήνας δείχνει ότι η δική της ερμηνεία αναγνωρίζει ένα "μήνυμα” της Άγκυρας.
Δεν χωρά συζήτηση ότι η απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών σχετίζεται με την τουρκο-αμερικανική αντιπαράθεση, με αφορμή την τύχη του κρατούμενου στη Σμύρνη ευαγγελικού πάστορα Άντριου Μπράνσον, η οποία επέδρασε καταλυτικά για την ανάδειξη των αδυναμιών της τουρκικής οικονομίας.
Είναι αυτή η συγκυρία η οποία υποχρέωσε την "ανεξάρτητη” τουρκική δικαιοσύνη να δει με περισσότερο θετικό μάτι την υπόθεση των δύο στρατιωτικών, όταν οι εκκλήσεις προς τον Ταγίπ Ερντογάν από τους κοινοτικούς ιθύνοντες στην σύνοδο Ε.Ε.-Τουρκίας στη Βάρνα και από τον Έλληνα πρωθυπουργό στο περιθώριο της πρόσφατης Ατλαντικής Συνόδου, καθώς και οι παρασκηνιακές πιέσεις από αρκετές ξένες πρωτεύουσες, έμοιαζε, χωρίς να αποκρούονται, να πέφτουν πάντως μέχρι τώρα σε κλειστά αυτιά.
