Στην τελική ευθεία η ανάπλαση και ανακατασκευή της πλατείας Ομονοίας .
Στην πλατεία Ομονοίας θα δούμε ξανά σιντριβάνι, που τόσο πολύ έχει συνδεθεί στην μνήμη των Αθηναίων με την συγκεκριμένη πλατεία, θα είναι φωτισμένη με φωτιστικά νέας τεχνολογίας τύπου LED, θα έχει πράσινο- όπου τεχνικά μπορεί να υποστηριχτεί, καθώς από κάτω βρίσκεται η πλάκα του μετρό-σκιάδια και νέα δαπεδόστρωση με ψυχρά υλικά, φιλικά στο περιβάλλον η οποία θα συμβάλει στη μείωση της θερμοκρασίας το καλοκαίρι.
Αυτές είναι η αλλαγές που θα δούμε στην πολύπαθη πλατεία Ομονοίας που εδώ και κάποιους μήνες έχει καλυφθεί με ψηλά ελενίτ, γύρω-γύρω, καθώς γίνονται έργα αποκατάστασης και συντήρησης που κρίθηκαν αναγκαία για την ασφάλεια των πολιτών καθώς το δάπεδο ήταν εντελώς ακατάλληλο- αλλού γλίστραγε κι αλλού σκόνταφτες.
Το σιντριβάνι και το έστω και ολίγο πράσινο, υπήρχαν και στο αρχικό πλάνο της αρχιτεκτονικής μελέτης, ασχέτως αν το πρώτο, αφού οροθετήθηκε, γεμίστηκε με χώμα κι όχι με νερό.
Η πλατεία Ομονοίας, η πιο παλιά και πιο κομβική πλατεία της Αθήνας, από την οποία ξεκινούν ακτινωτά οι βασικές οδικές αρτηρίες της πόλης, Σταδίου, Αθηνάς, Πανεπιστημίου, 3ης Σεπτεμβρίου, Πειραιώς και Αγίου Κωνσταντίνου έχει περάσει από πολλές φάσεις. Σύμφωνα με το πολεοδομικό σχέδιο της Αθήνας των Κλεάθη και Ζάουμπερτ, το1834, ο χώρος προοριζόταν αρχικά για την ανέγερση των Ανακτόρων.
Το σχέδιο όμως δεν προχώρησε ποτέ. Το ίδιο έγινε και με το επόμενο σχέδιο του Βαυαρού αρχιτέκτονα Λέο φον Κλέντσε, το 1844. Η πρότασή του προβλέπει τη δημιουργία μιας μικρής κυκλικής πλατείας, με την ονομασία Πλατεία Όθωνος.
Ο χώρος τελικά διαμορφώθηκε σε πλατεία το 1846 και αρχικά πήρε το όνομα Πλατεία Ανακτόρων και στη συνέχεια Πλατεία Όθωνος, προς τιμή του βασιλιά. Αποτελούσε το βορειότερο άκρο της πόλης και το τέρμα του εξοχικού περιπάτου των Αθηναίων της εποχής.
Το 1862 μετονομάσθηκε πλέον σε Πλατεία Ομονοίας, όταν στο χώρο αυτό συγκεντρώθηκαν και έδωσαν όρκο «ομονοίας» οι αρχηγοί των αντιπάλων πολιτικών μερίδων, οι οποίες είχαν προκαλέσει λόγω του δυναστικού αιματηρές ταραχές στη χώρα.
Το 1895 υπήρξε χρονιά-σταθμός αφού τότε ήταν που δημιουργήθηκε ο σταθμός του τρένου Αθηνών – Πειραιώς. Από τότε είναι που θεωρείται και το κέντρο της πρωτεύουσας.
Το 1930 η πλατεία έγινε κυκλική, κατασκευάστηκαν περίπτερα για τους ανθοπώλες, αποκτά εμπορικό χαρακτήρα και αποτελεί το πιο αναγνωρίσιμο σημείο για τους κατοίκους της επαρχίας που έρχονταν στην πρωτεύουσα. Η διαρρύθμιση του υπόγειου χώρου έγινε το 1954 με την κατασκευή μιας υπόγειας πλατείας με τράπεζες, καταστήματα και τις πρώτες κυλιόμενες σκάλες ενώ το 1960 μπήκε το εμβληματικό σιντριβάνι.
Το 1988 το σιντριβάνι ξηλώνεται για να εγκατασταθεί ο γυάλινος «Δρομέας», έργο του γλύπτη Κώστα Βαρώτσου, μέχρι που μεταφέρθηκε στο Hilton λόγω των εργασιών του μετρό.
Η τελευταία μεταμόρφωση της πλατείας έγινε την περίοδο πριν από την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και προκάλεσε την κατακραυγή του κόσμου για το αισθητικό της αποτέλεσμα.
Τώρα περιμένουμε για άλλη μια φορά την πολυαναμενόμενη ανάπλαση και ανακατασκευή της μια και όπως μας είπε ο κ. Γιώργος Χ. Αποστολόπουλος, Αντιδήμαρχος Δήμου Αθηναίων, το έργο πρόκειται να παραδοθεί στους πολίτες περί τα τέλη Ιουλίου.
«Με την ανακατασκευή της πλατείας Ομόνοιας, σηματοδοτείται η αρχή της ανάταξης του κέντρου, καθώς μια καινούργια Ομόνοια, ασφαλής, φωτισμένη, καθαρή θα γίνει ξανά το σημείο συνάντησης των Αθηναίων και θα πάψει να αποτελεί άντρο παραβατικών συμπεριφορών. Θα σταματήσει, δηλαδή να αποτελεί μαύρη τρύπα στο κέντρο της πόλης.
Αθήνα δεν είναι μόνο το Σύνταγμα, η Πλάκα, το Μοναστηράκι ή το Κολωνάκι. Με την ανακατασκευή της πλατείας Ομονοίας «μεγαλώνουμε» την πόλη. Άλλωστε, η εκτεταμένη παρέμβαση, έκτασης 110 στρεμμάτων στο Εμπορικό Τρίγωνο, η οποία σύντομα ολοκληρώνεται, ακουμπάει την Πλατεία Ομονοίας και ευελπιστούμε να συνεχίσουμε, μέσω της οδού Πατησίων μέχρι και το Αρχαιολογικό Μουσείο, δημιουργώντας το «μεγάλο περίπατο».
Τέλος, με την ανακατασκευή της Πλατείας ενθαρρύνονται νέες επενδύσεις και δραστηριότητες με επίκεντρο την Ομόνοια, οι οποίες είμαστε βέβαιοι ότι θα αρχίζουν να διαχέονται στις γειτονιές γύρω από αυτή, δίνοντάς τους ζωή και ανάπτυξη» συμπληρώνει κ. Θωμόπουλος.
