Η Έλλη Στάη, σε συνέντευξη που παραχώρησε στη Lifo, μίλησε ανοιχτά για τη στοχοποίησή της, επειδή εξέφρασε την άποψή της, τις απειλές που έχει δεχθεί κατά καιρούς αλλά και για το φόβο που της εξέφρασε ο γιος της.
Διαβάστε τη συνέντευξη που έδωσε η δημοσιογράφος στη γνωστή ιστοσελίδα.
Στοχοποιηθήκατε για τις απόψεις σας;
Ναι, βεβαίως. Πολύ. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που μου συνέβη. Την τελευταία θα σας πω. Ήταν το διάστημα που ήμουν στην ΕΡΤ, μέχρι τον Ιούλιο του 2013 που έπεσε το μαύρο.
Η κυβέρνηση Σαμαρά είχε μια δυσανεξία στο ότι ήμουνα εγώ εκεί κι έκανα το κεντρικό δελτίο και δεν το έκανα με τον τρόπο που ήθελε. Ήταν η τελευταία επίθεση, γιατί η άποψή μου δεν συμφωνούσε με την άποψη της εξουσίας. Αλλά ήταν σε άλλη μορφή. Τώρα τα πράγματα είναι πολύ πιο κρίσιμα, πολύ πιο σοβαρά - πρέπει να πω ότι τότε αυτήν τη στάση μου η κοινωνία την έβλεπε με ανοιχτό μυαλό και την επικροτούσε. Δεν υπήρχε αυτό το μαζικό, του Ίντερνετ, να πέσουν να σε φάνε γιατί έχεις διαφορετική άποψη από την εξουσία. Το ανάποδο: είχε μια θετικότητα στην κοινωνία, στο σύνολό της.
Και σήμερα;
Τώρα, αυτό που με έχει τρομοκρατήσει είναι ότι η διαφορετική δική μου άποψη έχει δημιουργήσει μπλοκ αντιθέσεων με απειλητικές διαθέσεις. Η άποψή μου ποινικοποιήθηκε σχεδόν. Υπάρχει αυτό το διχαστικό ρεύμα στην κοινωνία που υποκινείται από τον έξαλλο συναισθηματισμό που μας χωρίζει σε περήφανους και αξιοπρεπείς και σε μη περήφανους και μη αξιοπρεπείς. Έγραψα ένα άρθρο στο οποίο έλεγα «μη μας χωρίσετε σε εθνικόφρονες και ξενοσυμμορίτες». Είναι πάρα πολύ επικίνδυνος αυτός ο σπόρος που καλλιεργείται. Εμένα με φοβίζει για το ποια θα είναι η επόμενη μέρα μας.
Θα μου πείτε τη λίστα των πραγμάτων για τα οποία έχετε κατά καιρούς κατηγορηθεί;
Νομίζω ότι κατά καιρούς έχω κατηγορηθεί για όλα. Θα σας τα πω ατάκτως ερριμμένα. Έχω κατηγορηθεί για την ηλικία μου. Δεν δικαιούμαι να υπάρχω γιατί μεγάλωσα. Έχω κατηγορηθεί για την όψη μου και τη μορφή μου. Δεν δικαιούμαι να μην έχω καταρρεύσει. Έχω κατηγορηθεί για την ανεξαρτησία της γνώμης μου. Γιατί δεν έχω ούτε κόμματα από πίσω μου, ούτε υποκινείται η γνώμη μου, απλώς έχω τον διάβολο στο κεφάλι μου. Δεν μπορώ να μην πω αυτό που πιστεύω και που δεν είναι κάθε φορά το ίδιο. Την περίοδο της ΕΡΤ η κυβέρνηση Σαμαρά με λιθοβολούσε ως Συριζαία και αυτήν τη στιγμή λιθοβολούμαι από τον ΣΥΡΙΖΑ. Έχω κατηγορηθεί γιατί έχω παντρευτεί τέσσερις φορές, γιατί είχα τις ερωτικές σχέσεις που ήθελα να έχω στη ζωή μου, έχω κατηγορηθεί γιατί δεν υπάκουσα σε εντολές. Και δεν έχω αντίρρηση. Ο καθένας σε βλέπει από τη δική του οπτική.
Φοβάστε;
Δεν φοβάμαι καθόλου. Έχω φτιάξει μέχρι εδώ το πλαίσιο της ζωής μου έτσι ώστε να αποκρούω φόβους πολλούς γι' αυτό δεν θα σταματήσω να μιλάω. Δεν είναι εύκολο όμως.
Έχετε δεχτεί απειλές;
Φυσικά. Από τότε που άρχισα να γράφω την άποψή μου για το δημοψήφισμα και να κάνω τα σχόλιά μου ως καλεσμένη στο δελτίο του Alpha οι απειλές είναι ατελείωτες, τόσο πολλές, που με πήρε ο γιος μου μια μέρα και μου είπε: «Μαμά, το ξέρω ότι δεν μπορείς να είσαι αλλιώς, αλλά σε παρακαλώ πολύ, φοβάμαι». Εκεί κατάλαβα ότι τα πράγματα είναι σοβαρά, γιατί μέχρι τώρα το είχα πάρει αψήφιστα. Το τι ακούω στο Διαδίκτυο, δεν υπάρχει. Και αυτό είναι καθαρά χρυσαυγίτικο. Γιατί όταν είχα πει ότι είναι ναζιστικό μόρφωμα, πριν από χρόνια, δέχτηκα το ίδιο στυλ επιθέσεων. Ακραίες βωμολοχίες. Γι' αυτό πιστεύω ότι αυτά πρέπει να τα λάβει υπόψη της η παρούσα κυβέρνηση και να δώσει έναν άλλο τόνο στην κοινωνία. Γιατί κάποια στιγμή θα γυρίσουν ανάποδα. Και δεν μιλάμε για την ένταση αλλά για το επίπεδο του διαλόγου. Εγώ δεν είμαι κατά των έντονων ανταλλαγών των απόψεων –σε μερικά θέματα το πιστεύω κιόλας–, αλλά πρέπει να υπάρχει ουσία και επιχειρήματα.
Πείτε μου ποιος είναι ο ρόλος του δημοσιογράφου.
Είναι βασικά ένας, απέναντι στην εξουσία κάθε φορά. Απέναντι σε όλα, αλλά απέναντι στην εξουσία οπωσδήποτε. Δηλαδή δεν υπάρχει το «έχω φιλοκυβερνητική ή μη κυβερνητική άποψη». Και εγώ, αν κάτι αγαπώ σ' εμένα, είναι ότι ήμουν απέναντι σε κάθε εξουσία. Και αυτό μπορεί να το αποδείξει κάποιος όταν γίνει «παλιόγρια», όπως λένε στα social media για μένα. Έχω άποψη φυσικά. Αλλά είναι η δική μου αλήθεια, δεν είναι η αλήθεια του συνόλου. Η δουλειά μας, όμως, είναι να καταγράφουμε τα πράγματα όπως είναι και από κει και πέρα να έχουμε τη δική μας αντίληψη των πραγμάτων. Αυτό δεν έχει γίνει κατανοητό. Εγώ κι εσύ θα κατηγορηθούμε αν σου αποκρύψω ή αν σου διαστρεβλώσω ένα γεγονός - όχι για την άποψη ή την αντίληψή μου. Αλλά έχει κι ο πολίτης ευθύνη και για το πώς σε διαβάζει και για το πώς σε αναγνωρίζει. Έχει, επίσης, την ευθύνη να μη γίνεται αγέλη σε όποιο πολιτικό ή μιντιακό σύστημα.
Η φορά που νιώσατε πολύ στριμωγμένη;
Κάθε φορά που η εξουσία με έβαζε στο στόχαστρο. Και τώρα νιώθω στριμωγμένη. Κάθε φορά, όμως, που στριμώχνομαι πάρα πολύ γίνομαι και πιο αποφασιστική. Γίνομαι πύραυλος. Ξέρετε, με όποια πλευρά και να είσαι, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Ούτε συμφωνώ με όλους. Ανατριχιάζω με τη στοχοποίηση, είτε αφορά μέσο, είτε ατομικά. Αυτό δεν πρέπει για κανέναν λόγο να το αφήσουμε να γίνει.
