Το θέμα της επίθεσης στον Γιώργο Κουμουτσάκο, το μεταναστευτικό (ζητήματα που δικαίως λαμβάνουν έκταση) και το συνεχιζόμενο θρίλερ της διαπραγμάτευσης κάλυψαν χθες σχεδόν όλο το χρόνο στα δελτία ειδήσεων, μην αφήνοντας χώρο σε μια είδηση που δεν θα έπρεπε να περάσει απαρατήρητη.
Όπως αποκάλυψε χθες στη Βουλή ο αναπληρωτής Υπουργός Δικαιοσύνης, Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, στο αρχείο έχει τεθεί η δικογραφία για τα δάνεια που πήραν τα πολιτικά κόμματα, από την πρώην ΑΤΕ, κατ” εφαρμογή του νόμου 4.146/2013 και πλέον ο εισαγγελέας οικονομικού εγκλήματος, ερευνά δάνεια της τράπεζας προς μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Τον Απρίλιο του 2013, Σε μια νυχτερινή συνεδρίαση της Βουλής, όπου ψηφιζόταν ο επενδυτικός νόμος, τρεις βουλευτές της Ν.Δ. (Χριστογιάννης, Τσουμάνης και Σταμενίτης), κατέθεσαν τροπολογία, την οποία παρά τις σφοδρές αντιδράσεις ακόμα και της συγκυβερνώσας τότε ΔΗΜΑΡ, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κατάφεραν να περάσουν.
Η τροπολογία απάλλασσε από κάθε ευθύνη τις διοικήσεις των τραπεζών που έδωσαν τα υπέρογκα δάνεια των 250 εκατ. ευρώ στα δύο κόμματα με εγγύηση την κρατική χρηματοδότηση που λάμβαναν βάσει των ποσοστών τους στις εκλογές (που από τότε έχουν υποχωρήσει δραματικά). Κι ενώ εκείνη τη χρονική περίοδο ολοκληρωνόταν η επί 1,5 χρόνο έρευνα για τα ταμεία τους από τους οικονομικούς εισαγγελείς Πεπόνη και Μουζακίτη και ήταν ορατό το φάσμα ποινικών διώξεων.
Επί τη ουσίας η έρευνα των εισαγγελέων σταματούσε, καθώς εφόσον απαλλάσσονταν τα τραπεζικά στελέχη από τις ευθύνες τους, το ίδιο θα συνέβαινε και με την ηθική αυτουργία στην απιστία αν διαπιστωνόταν να βαρύνει κομματικά στελέχη.
Χθες ο κ. Παπαγγελόπουλος είπε ορθά-κοφτά πως η εν λόγω διάταξη ουσιαστικά παρείχε ασυλία στα τραπεζικά στελέχη για μια κατηγορία δανείων, όπως τα προαναφερθέντα. Ωστόσο το ανησυχητικότερο είναι πως ξεκαθάρισε ότι ρύθμιση που να επαναφέρει ποινικές διατάξεις που έχουν ήδη τεθεί στο αρχείο δεν μπορεί να υπάρξει.
Όταν υπάρχουν τόσες υποθέσεις που έχουν ανασυρθεί από το αρχείο, η αδυναμία συμβεί το ίδιο και σε αυτή την περίπτωση είναι ζήτημα που πρέπει να απασχολήσει τη δικαιοσύνη. Σε μια τέτοια συγκυρία, όπου οι πολίτες έχουν επιβαρυνθεί από τα μνημονιακά μέτρα και χιλιάδες δανειολήπτες αδυνατούν αντικειμενικά να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, δε μπορεί με μια μονοκοντυλιά να διαγράφονται δάνεια, η παροχή των οποίων εξ αρχής ήταν αμφιλεγόμενη.
Πόσω μάλλον όταν οι ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών (για να καλυφθούν μεταξύ άλλων και τα θαλασσοδάνεια) έχουν επιβαρύνει το δημόσιο χρέος άρα και πάλι τους φορολογούμενος.
