Τηρώντας σαφείς αποστάσεις από το... αντιμνημοανικό του «alter ego», όταν εμφανιζόταν ως ο άνθρωπος που θα άλλαζε την Ευρώπη, βάζοντας τέλος στις πολιτικές λιτότητας και υψώνοντας τείχος στις γερμανικές απαιτήσεις, ο Αλέξης Τσίπρας δίνει τη δική του εκδοχή για το πως μετακινήθηκε από τις προεκλογικές δεσμεύσεις στην υπογραφή του τρίτου μνημονίου.
«Νομίζω πως χάσαμε χρόνο. Στο τέλος μας τελείωσαν τα χρήματα και οι δυνάμεις» παραδέχεται ο πρωθυπουργός και προσθέτει ότι «αν το ήξερα αυτό, θα είχα πάρει πιο γενναίες αποφάσεις από την αρχή».
«Αν έφευγα εκείνη τη νύχτα, θα ήμουν ήρωας για μια βραδιά ή δύο, ίσως τρεις, αλλά θα ήταν καταστροφικό για τις επόμενες ημέρες και νύχτες αυτό» αναφέρει χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός. «Όχι μόνο για μένα, αλλά για την πλειοψηφία των Ελλήνων. Η καρδιά μου είπε "όχι", αλλά το μυαλό μου έλεγε πως έπρεπε να βρούμε μια λύση. Αν έφευγα, θα κατέρρεαν οι τράπεζες και η οικονομία» δικαιολογεί και αιτιολογεί τη στάση του κατά τη δραματική νύχτα της 12ης Ιουλίου, που οδήγησε στη συμφωνία των Βρυξελλών.
«Καταλάβαμε πως δεν υπήρχε άλλος τρόπος. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και η Γερμανία ήταν πολύ, πολύ σκληροί» παραδέχεται για τη συμφωνία των Βρυξελλών.
«Νομίζω πως δεν είναι τόσο εύκολο να αλλάξεις την Ευρώπη μόνος σου» παραδέχεται, με τον αρθρογράφο να σημειώνει πως ο Έλληνας πρωθυπουργός νικήθηκε, αλλά εξακολουθεί να πιστεύει πως έχει δίκιο.
Ο πρωθυπουργός επαναλαμβάνει στην αμερικανική εφημερίδα πως η συνταγή της λιτότητας έχει αποδειχθεί πως είναι λανθασμένη, ενώ εξαπολύει επίθεση κατά της πολιτικής του Βερολίνου και των Βρυξελλών, τις οποίες παρομοιάζει με «ζουρλομανδύα».
«Γιατί η οικονομική ανάπτυξη και η απασχόληση ανέκαμψαν τόσο γρήγορα στις ΗΠΑ από την Ευρώπη;» διερωτάται ο κ. Τσίπρας.
Όπως αναφέρουν οι ΝΥΤ, «ακόμη επιτίθεται στη συναντίληψη που επικρατεί στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες ως οικονομικά του "ζουρλομανδύα", που επιβλήθηκαν από τους δανειστές, σε πείσμα της λογικής, και δεν μπορούν να παράγουν πραγματική ανάπτυξη».
Πάντως, ο πρωθυπουργός δηλώνει πως θεωρεί εαυτόν ευρωπαϊστή, όπως οι περισσότεροι Έλληνες, και ενθαρρύνεται από την άνοδο των αριστερών κομμάτων στην Ισπανία και την Πορτογαλία. «Η Ελλάδα δεν είναι πια μόνη» σημειώνει.
Ωστόσο, χαρακτηρίζει τις Βρυξέλλες «το βασίλειο της γραφειοκρατίας», όπου υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας και όπου οι πιο σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονται πίσω από κλειστές πόρτες, όπως λέει.
