Είναι κοινώς παρατηρημένο πως στις μέρες μας όλο και περισσότεροι άνθρωποι πάσχουν από ψυχικές νόσους. Όλα ξεκινούν από τις πιέσεις και τα άγχη που προκαλούνται από τη κρίση που υπάρχει στη χώρα μας και εκτός αυτής. Η καθημερινότητα έχει αλλάξει και είναι πλέον ένας συνεχής αγώνας επιβίωσης. Όλα αυτά προκαλούν ακόμα και στους πιο δυνατούς ανθρώπους, ανασφάλειες και προβλήματα με αποτέλεσμα να οδηγούνται στη κατάθλιψη. Πολλοί από αυτούς προτιμούν να τη συγκαλύπτουν για να συνεχίσουν τη ζωή τους και τον αγώνα τους, χωρίς όμως αυτό να ξεπερνιέται αλλά να διογκώνεται λόγω καταπίεσης των συναισθημάτων τους. Βέβαια, υπάρχουν τρόποι κάποιος να καταλάβει πότε ο διπλανός του πάσχει από αυτή τη νόσο. Παρακάτω σας παραθέτουμε κάποια από τα γνωρίσματα των ανθρώπων με κατάθλιψη.
1. Άρνηση.
Δεν παραδέχονται ποτέ ότι πάσχουν από τη νόσο. Συνηθίζουν
μάλιστα να αποφεύγουν συζητήσεις για τα όσα νιώθουν ή για τις
δύσκολες στιγμές που περνά άλλος κόσμος που υποφέρει από
κατάθλιψη. Είναι οι ίδιοι που πολλές φορές θεωρούν και
υποστηρίζουν ως μοναδικό φάρμακο την εργασιοθεραπεία.
2. Διαταραχές στον ύπνο και τις διατροφικές συνήθειες.
Κοιμούνται ακανόνιστα και συνήθως πολύ αργά, ενώ έχουν
περίεργες διατροφικές συνήθειες, τις οποίες επίσης κρύβουν,
αλλά κάποτε προδίδονται από τη βουλιμία ή από την ακατανίκητη
όρεξη για ένα συγκεκριμένο τρόφιμο.
3. Προσωπείο χαράς.
Φαίνονται πάντα χαρούμενοι ή τουλάχιστον με αυτό το
προσωπείο προτιμούν να τα βγάζουν πέρα στην καθημερινότητα
τους. Είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να αποφεύγουν
δύσκολες ερωτήσεις, όπως "σε προβληματίζει κάτι", "θες να
μιλήσεις για κάτι".
4. Σποραδική έκφραση της θλίψης.
Όταν, όμως, αποφασίζουν να μιλήσουν, οι συζητήσεις μαζί τους
έχουν κάπως πιο βαθύ, φιλοσοφικό, κάποτε βαθιά
προβληματισμένο περιεχόμενο. Χρησιμοποιούν δύσκολα
παραδείγματα, τα οποία συνήθως αφορούν την προσωπική τους
ζωή, ωστόσο συγκαλυμμένα και με μία κάποια θλίψη.
5. Έντονες αντιδράσεις.
Πολλές φορές τείνουν να αντιδρούν ακραία σε συνηθισμένα
περιστατικά ή πράγματα που εμείς θεωρούμε, χωρίς σημασία
(π.χ, να βάλουν τα κλάματα κατά τη διάρκεια μίας έντονης
συζήτησης ή να συγκινηθούν με μία απλή κίνηση). Είναι ο
τρόπος τους να "επικοινωνήσουν" αυτό που περνάνε, αυτό από το
οποίο υποφέρουν. Αν παρατηρήσετε λίγο καλύτερα θα δείτε ότι
αμέσως μετά θα απολογηθούν για τον τρόπο, με τον οποίο
αντέδρασαν για να μη χρειαστεί να δώσουν εξηγήσεις ή να
ζητήσουν βοήθεια.
6.Απαισιοδοξία.
Είναι οι άνθρωποι εκείνοι που συνηθίζουν να περιμένουν το
χειρότερο και αντιμετωπίζουν τις πιθανότητες στη ζωή, τη
δουλειά και τις σχέσεις με μία μάλλον απαισιόδοξη διάθεση.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, ακριβώς επειδή είναι δύσκολο για
κάποιον να προσεγγίσει έναν άνθρωπο που υποφέρει σιωπηλά από
κατάθλιψη - ακόμη κι αν ανήκει στο οικείο περιβάλλον του - η
πιο ορθόδοξη και ασφαλής προσέγγιση και εκείνη που δεν θα
φέρει κανέναν σε δύσκολη θέση, είναι η τυχαία αναφορά σε
προβλήματα που είχε αντιμετωπίσει κάποιος επίσης οικείος του,
καθώς και οι αναφορές στον θεραπευτή που τον βοήθησε να
αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση. Συνήθως, και όταν τα
πράγματα ζορίζουν επικίνδυνα, ζητάμε βοήθεια ή συγκρατούμε
ονόματα και περιπτώσεις, από τις οποίες μπορούμε να
βοηθηθούμε κι εμείς.
