Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 επιχείρησαν δύο Αμερικανοί στρατιωτικοί, οι οποίοι υπηρετούσαν στην τότε αμερικανική βάση του Ελληνικού, κατάδυση και εξερεύνηση του υποθαλάσσιου τούνελ. Παρά τις προσπάθειες Αμερικανών και Ελλήνων βατραχανθρώπων, δεν εντοπίστηκαν και χαρακτηρίστηκαν αγνοούμενοι. Το 1982, όταν σπηλαιολόγοι – σπηλαιοκαταδύτες, εξερεύνησαν το τούνελ σε αρκετά μεγάλο μήκος και βρήκαν τους σκελετούς των Αμερικανών δυτών, παραδίδοντάς τους στην αμερικανική πρεσβεία.
Πρόκειται για μια τρύπα διαμέτρου 3 μέτρων στα 11 μέτρα βάθος και βρίσκεται στη μέση περίπου του κόλπου, ακριβώς εκεί που τελειώνουν οι βραχώδεις πλευρές και ξεκινά ο αμμώδης βυθός.
Στο τέλος του πηγαδιού υπάρχουν προστατευτικά κάγκελα που απαγορεύουν την είσοδο των δυτών στο υποβρύχιο σπήλαιο.
Το ρεύμα που αυξομειώνει την έντασή του κατά καιρούς, είναι συνήθως ασθενές και ο δύτης ανταπεξέρχεται στην έντασή του χωρίς μεγάλη προσπάθεια.
