Ακόμη κι αν γυρίσαμε, φοράμε άρωμα διακοπών... Γι’ αυτό κατηφορίζουμε στη Βουλιαγμένη και στα πέριξ και καλοπερνάμε δεόντως ακούγοντας το κύμα και κάνοντας γευστικές στάσεις σε κλασικά και μοδάτα στέκια.
Μπορεί να επιστρέφουμε σιγά σιγά στην πόλη, το μυαλό μας όμως ψάχνει συνέχεια αφορμές για να συντονιστεί στη συχνότητα των διακοπών. Να χαζέψει το γαλάζιο, να ρομαντζάρει ακούγοντας το κύμα, να νιώσει τέλος πάντων τον μπάτη να μας δροσίζει στο μάγουλο. Έτσι λοιπόν η προτροπή «πάμε μια βόλτα στη Βουλιαγμένη» (και στα πέριξ ) ακούγεται φυσική – σαν τον αέρα που αναπνέουμε. Όχι χωρίς λόγο, καθώς το δημοφιλές προάστιο της Αττικής προσφέρει μια μεγάλη γκάμα από όμορφα μαγαζιά: από κλασικές ψαροταβέρνες και ιταλικά μέχρι μοντέρνα γιαπωνέζικα και club-restaurants. Φύγαμε... Ένα από τα ομορφότερα τοπόσημα της Αττικής μάς περιμένει καλαίσθητα ανανεωμένο. Μιλάω για τη Λίμνη Βουλιαγμένης με την εντυπωσιακή σπηλιά μέσα στο βράχο, η οποία φωτίζεται πανέμορφα και δημιουργεί ένα πρώτης τάξεως ρομαντικό σκηνικό: τραπέζια πάνω στο ξύλινο ντεκ της «Λίμνης» με αναμμένα κεριά αλλά και αφράτες μπούκλες από αλμυρούς λουκουμάδες με φέτα καθώς και ωραίο παγιάρ. Ακριβώς απέναντι ο «Λάμπρος», ο οποίος είναι θεσμός, καθώς γράφει ιστορία από τα τέλη του 19ου αιώνα. Το πλασάρισμά του είναι στρατηγικό, από τα τραπέζια της ατελείωτης βεράντας του χαζεύεις τον κόλπο, ενώ η διακοσμητική του ανανέωση τον κάνει να ανταποκρίνεται με σιγουριά στο σήμερα. Έχει πάμπολλα καλούδια, όμως χωρίς μυδοπίλαφο και σούπερ λακέρδα δεν φεύγουμε από εδώ με τίποτα!
Βέβαια, υπάρχουν και καινούργιες αφίξεις στην περιοχή, όπως το ραντισμένο από αμερικανιά, Chuck Berry κι εξοχική πολυχρωμία «Stay Hungry Bitch» του ακούραστου Ηλία Σκουλά. Με σύνθημα το «Adult street food for innocent people», σερβίρει κινέζικα ψωμάκια ατμού με γαρίδες Αμβρακικού, σάλτσα hoisin, κρεμμυδάκι και πίκλες αγγουριού αλλά και πεϊνιρλί με σιγο-μαγειρεμένο brisket από Black Angus. Το δυνατό χαρτί του «Rafale Αϊ-Νικόλας», πάλι, είναι η ατμόσφαιρα. πρόκειται για ένα lounge, γοητευτικό place to be με κοσμοπολίτικη μεσογειακή αύρα. Και η βραδιά κυλάει σούπερ μεταξύ μιας γενναιόδωρης παπαρδελάδας με όστρακα, καραβίδες και γαρίδες και μιας φρεσκότατης, ωραία ψημένης σκορπίνας στη σχάρα. Στη διπλανή «Ιθάκη» το αττικό τοπίο –γεμάτο πεύκα– κερδίζει με το σπαθί του τη θέση που του πρέπει στην καρδιά μας. Γεμάτο γωνιές όπου έχουν δοθεί πολλά μονόπετρα (από ό,τι έχω ακούσει ), είναι εκ των ρομαντικότερων και ακριβότερων εστιατορίων της πόλης. Το μενού του έχει από μια ατελείωτη ποικιλία σούσι, τιμπάλ μελιτζάνας και χταπόδι στα κάρβουνα μέχρι αστακομακαρονάδες, chateaubriand και χοιρινό λαιμό σιγο-μαγειρεμένο επί 24 ώρες.
Απέναντι τώρα, από την άλλη πλευρά του κόλπου, το «Moοrings» είναι σταθερή αξία. Ο καλαίσθητος μοντερνισμός του χαζεύει το... προσωπικό του λιμανάκι από την ταράτσα, ενώ η μεσογειακή κουζίνα κινείται με επιτυχία ανάμεσα σε γαρίδες σαγανάκι στη λαδόκολλα και αχινοσαλάτα με φύκια wakame, μαύρες ταλιατέλες με καραβίδες, μύδια, ούζο και αβγοτάραχο αλλά και τρυφερή μπριζόλα αγριογούρουνου. Επίσης αξίζει να ριλαξάρετε στην oriental lounge φάση που απλώνεται γύρω από την πισίνα του «Malabar», καθώς η φετινή είναι η καλύτερη χρονιά του. Κορυφαία πιάτα που δεν πρέπει να χάσετε είναι το λαβράκι με ζωμό από σπανάκι και ρόκα μαζί με ονειρεμένο καλαμάρι σοτέ και αχινό, το κοτόπουλο sous vide με κρούστα από προσούτο και τα maki με πεπόνι και basmati μαγειρεμένο σε γάλα καρύδας.
Είναι αλήθεια ότι ο υψηλού επιπέδου ιαπωνισμός έχει δυνατούς εκπροσώπους στην περιοχή. Το «Kiku Seaside» (στη θέση του περσινού «Coast» ) έχει κομψή και μοντέρνα εξοχική αύρα και κλίμα κάπου μεταξύ Κολωνακίου και Μυκόνου. Το σούσι με φουαγκρά και χέλι και τα σούπερ ντελικάτα dumplings με κρέας και λαχανικά είναι οι must σπεσιαλιτέ του. Το «Matsuhisa Athens» στον Αστέρα, ο οποίος φιλοξενεί και τη «Γαλάζια Hytra», είναι σημείο αναφοράς στην αττική ριβιέρα και η θέα στον κόλπο είναι από τις πιο αγαπημένες στην πόλη. ειδικά όταν τη χαζεύεις πίνοντας ένα από τα signature cocktails του Dale DeGroff. Όσο για το νεολογισμό της κουζίνας του, αυτός ενσαρκώνεται με σούσι σολομού και σάλτσα ταχίνι-τρούφα, εξαιρετικό κοτόπουλο ψημένο στη robata με φύκια hijiki, ντελικάτο σολομό εν κενώ με dashi και ντελικάτο χριστόψαρο με καταπληκτική λεμονάτη σάλτσα yuzu-τρούφα. Και για το τέλος παραθέτουμε ένα αστέρι της αττικής ριβιέρας: το «Island», το οποίο μπορεί να βρίσκεται λίγο παρακάτω, στη Βάρκιζα, αλλά έχει αστεράτο ήχο, γοητευτική θέα και ωραίο φαγητό. Ο φαντεζί συνδυασμός καβούρι με καρπούζι και γλυκο-καυτερή αίσθηση, η κλασικότροπη πεσκανδρίτσα με μπεαρνέζ και το φοντάν σοκολάτας με πορτοκάλι είναι τρία πιάτα που ικανοποιούν απολύτως όλους τους ουρανίσκους.
πηγή athinorama
