Ο Βλάσης Γεωργάτος είναι ένας επιχειρηματίας «νοτίων προαστίων». Ενα από εκείνα τα παιδιά των οποίων οι γονείς δούλεψαν, πέτυχαν και σε μεγάλο βαθμό βρήκαν έτοιμα πολλά πράγματα για τα οποία οι συνομήλικοί τους θα έπρεπε να παλέψουν. Λογικό, λοιπόν, ήταν με την άνεση που παρείχε η διαρκώς ανοδική πορεία της εταιρείας Γρηγόρης Μικρογεύματα ο κ. Γεωργάτος να ασχοληθεί με τη θάλασσα, τις αγαπημένες του καταδύσεις και άλλα σπορ για τα οποία καμαρώνουν τα παιδιά της Γλυφάδας, της Βούλας και της Βουλιαγμένης. Αν ο καλός businessman όμως έμενε μόνο εκεί, σίγουρα δεν θα υπήρχε κανένα ενδιαφέρον για τον ίδιο, ούτε φυσικά θα άξιζε να γράψει κανείς μια ολόκληρη επιχειρηματική ιστορία για λογαριασμό του. Εξάλλου από κακομαθημένα παιδιά που επιτυχώς έφαγαν τα λεφτά της φαμίλιας τους η χώρα μας είναι χορτάτη.
Ο κ. Γεωργάτος έχει συνηθίσει πλέον την αγορά σε οβιδιακές μεταμορφώσεις, όπως εξάλλου και η ίδια η εταιρεία του. Μια επιχείρηση στον κλάδο της καφεστίασης η οποία από την επιτυχία παραλίγο να πάει στα βράχια στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας. Μια εταιρεία η οποία ανέκαμψε σταδιακά, όμως το 2008 έφτασε ξανά στο χείλος της αβύσσου. Ενας όμιλος που μέσα στα γκρίζα χρόνια της μεγάλης κρίσης και ενώ τα λουκέτα έπεφταν βροχή κατόρθωσε όχι μόνο να διασωθεί, αλλά σήμερα να προχωρά στην υλοποίηση μεγάλων projects, όπως η συνεργασία του με την ΕΚΟ και την ΒΡ μέσω του concept «Γρηγόρης Μικρό».
Συγκεκριμένα, ένα νέο concept καταστημάτων, τα «Γρηγόρης Μικρό», παρουσιάζει η αλυσίδα Γρηγόρης Μικρογεύματα. Τα «Γρηγόρης Μικρό» θα εγκατασταθούν σταδιακά σε επιλεγμένα πρατήρια καυσίμων ΕΚΟ και ΒΡ και θα προσφέρουν «σε οδηγούς και συνεπιβάτες ‘‘μικρή ανάσα’’ προσωπικού ανεφοδιασμού», με ποικιλία από έτοιμα σάντουιτς, πίτες, γλυκίσματα κ.λπ., μαζί με τον καφέ coffeeright. Ηδη άνοιξαν τα πρώτα τέσσερα: στα πρατήρια ΕΚΟ σε Μαρούσι και Γλυφάδα και στα πρατήρια BP σε Χαλάνδρι και Ελληνικό. Οπως σημειώνεται από στελέχη της εταιρείας Γρηγόρης, η «στρατηγική αυτή συνεργασία έχει τη σημασία της, καθότι είναι η πρώτη φορά που οργανωμένη αλυσίδα εστίασης συστεγάζεται με τα δύο μεγαλύτερα δίκτυα πρατηρίων της χώρας μας».
Στόχος της είναι το δίκτυο αυτό σύντομα να ξεπεράσει τα 100 σημεία πώλησης σε όλη την Ελλάδα και να δώσει πρόσθετους τζίρους άνω των 15 εκατ. ευρώ. Το μόνο ανησυχητικό της υπόθεσης είναι πως το εν λόγω δίκτυο δεν απασχολεί επιπλέον κόσμο, αφού η πώληση γίνεται αυτόματα. Ωστόσο, όσο μια εταιρεία κερδίζει τόσο και οι εργαζόμενοί της νιώθουν ασφάλεια.
Βέβαια τα παραπάνω δεν αποτελούν έκπληξη, αφού η εταιρεία Γρηγόρης ήδη από το 2009 μέσω ενός πλάνου αναδιάρθρωσης αλλά και ταυτόχρονης ανάπτυξης έχει κατορθώσει να αναστρέψει μια δύσκολη, όπως διαφαινόταν, πορεία. Ο κ. Γεωργάτος, μετά από μια σειρά λανθασμένων κινήσεων που σε μεγάλο βαθμό οφείλονταν στην αρχική του επιχειρηματική απειρία, ήδη από το 2004 κατανόησε ότι μια περίοδος έντονων πειραματισμών ολοκληρωνόταν. Οτι ο ίδιος ήταν που έπρεπε να αλλάξει και να δει τη δουλειά αλλά και τη ζωή του με άλλο μάτι. Η επιλογή της στροφής στο catering δεν ήταν σωστή, ενώ και το concept των καταστημάτων με τα μικρογεύματα δίχως να δίνεται έμφαση στον καφέ «έμπαζε». Και εκεί ακριβώς δόθηκε η μεγάλη μάχη.
Οι… βρεφικές ασθένειες
Η προσπάθεια εξόδου της εταιρείας από το ταμπλό της Οδού Αθηνών το 2008 μέσα από διαδικασίες που ξεσήκωσαν μεγάλες διαμαρτυρίες από ομάδα μετόχων λίγο έλειψε να στοιχίσει στην οικογένεια Γεωργάτου. Εξάλλου για μια εταιρεία που στην εισαγωγή της το 2000 άντλησε κεφάλαια από το Χρηματιστήριο και δημιούργησε έναν τεράστιο στόλο μαγαζιών το να «μαζεύεται» χρηματιστηριακά δεν ήταν ό,τι καλύτερο, ούτε απέπνεε ζωντάνια και δυναμισμό.
Είναι αλήθεια πάντως πως το καράβι της επιχείρησης Γρηγόρης -την οποία ο πατέρας του σημερινού διευθύνοντος συμβούλου ίδρυσε το 1972 δίνοντάς της το όνομά του- έμπαζε νερά από καιρό λόγω μιας σειράς ατυχών επιλογών του υιού Γεωργάτου, ιδιαίτερα από το 2004 και μετά. Διάφορα αμφιλεγόμενα projects που γίνονταν απευθείας από το γραφείο του κ. Γεωργάτου στην οδό Αρχαίου Θεάτρου, στον Αλιμο, οδήγησαν την εταιρεία σε πτώση τόσο σε επίπεδο ομίλου όσο και σε επίπεδο τιμής μετοχής. Ηδη από το 2005 η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς είχε ζητήσει εξηγήσεις για την πορεία απαξίωσης της επιχείρησης Γρηγόρης Μικρογεύματα κατά 19%.
Πριν από την υποχώρηση αυτή, όμως, μέσα σε ενάμιση χρόνο είχε μπει τέρμα σε μια σειρά αναπτυξιακών στόχων. Στόχοι που θα μετέτρεπαν την εταιρεία Γρηγόρης στην «Goody’s της τυρόπιτας».
Ποιος θυμάται άραγε τα «Νέον» που διέγραψαν μια αξιοπρόσεκτη πορεία στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και αφού τα ανέλαβε η επιχείρηση Γρηγόρης έκλεισαν; Ή τι θυμίζει η φίρμα κινέζικων εστιατορίων «Wok 88», η οποία έκανε ένα βραχύβιο πέρασμα από την ελληνική αγορά και κατόπιν έβαλε λουκέτο; Κανένας επίσης δεν μιλάει πλέον για το σκέλος του catering στο οποίο είχε δραστηριοποιηθεί η εταιρεία. Σοβαρή όμως υπήρξε και η αποτυχία της διοίκησης του ομίλου στην προσπάθειά της να επεκταθεί στο εξωτερικό.
Οι αρχικές σκέψεις ανέφεραν επενδύσεις στη Ρουμανία και κατόπιν στην Τσεχία. Ηταν η εποχή που όλη η ελληνική αγορά διέβλεπε τρελά κέρδη στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Αλλά και εκεί καταγράφηκε μια νέα αποτυχία. Και όλα τα παραπάνω σε μια περίοδο όπου ο μεγάλος ανταγωνιστής της εταιρείας, η Everest, αναπτυσσόταν διαρκώς και προχωρούσε σε συμφωνίες με τη Vivartia.
Η μεγάλη στροφή
Κάτι όμως άρχισε να αλλάζει από το 2009 και μετά. Πιο ώριμος, ο επιχειρηματίας Βλάσης Γεωργάτος κατανόησε την κρίση που ερχόταν και ξεκίνησε νωρίς τις προσπάθειες θωράκισης της επιχείρησής του. Οταν ο όμιλος ανακοίνωνε ότι στα γνωστά καταστήματα «Γρηγόρης» θα δοθεί έμφαση στον παραδοσιακό καφέ και στην τυρόπιτα, πολλοί μίλησαν για ανάσχεση δραστηριοτήτων και πέταγμα λευκής πετσέτας.
Ακόμη και για πισωγύρισμα. Αυτή η βουτιά όμως στο παρελθόν είναι που έδωσε ορμή στην εταιρεία, τη βοήθησε να μην ανοιχτεί και να κατανοήσει πως η κρίση που ερχόταν ήταν δομική.
Μάλιστα αυτές οι επιλογές του κ. Γεωργάτου είχαν τη συναίνεση ολόκληρης της οικογένειάς του και ειδικότερα της σιδηράς κυρίας του ομίλου, της Κωνσταντινουπολίτισσας μητέρας του, Ασανίας (Σόνια). Η ίδια μαζί με την κόρη της Αρτεμη από την αρχή ανήκαν στην ομάδα των σκεπτικιστών περί της εισαγωγής της εταιρείας στο Χρηματιστήριο και εκείνων που πίστευαν πως «η μαγική συνταγή των μικρογευμάτων δεν έπρεπε να αλλάξει». Και απ’ ό,τι φάνηκε δικαιώθηκαν. Σήμερα, η εταιρεία Γρηγόρης με το σήμα Coffeeright, το οποίο ανέδειξε ιδιαίτερα τα τελευταία πέντε χρόνια, έχει κατορθώσει να αριθμεί 240 καταστήματα και μέσω της επένδυσής της στον καφέ να έχει βγάλει τον όμιλο από τα μεγάλα προβλήματα.
Μάλιστα ήταν τόσο θετική η προηγούμενη χρονιά για τον όμιλο ώστε εγκαινίασε 11 νέα καταστήματα παρά τη γενικευμένη κρίση στη χώρα και την όξυνση του ανταγωνισμού λόγω των μεγάλων επενδύσεων της Mikel. Κεντρική φιλοσοφία του κ. Γεωργάτου εδώ και καιρό είναι ο απεγκλωβισμός της εταιρείας από την «παραδοσιακή τυρόπιτα» και η αλλαγή της εικόνας που απλώς αναφέρεται στα «μικρογεύματα». Και αυτό διότι ο καφές φαίνεται να είναι η κινητήρια δύναμη της αγοράς και αυτός που δίνει τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα.
Παράλληλα, τους τελευταίους μήνες η εταιρεία επενδύει σημαντικά στις νέες γεύσεις, σε συνεργασία με τον σεφ Αλέξανδρο Παπανδρέου, στοχεύοντας στη διεκδίκηση ακόμα μεγαλύτερων τζίρων. Η κυριότερη όμως αλλαγή είναι αυτή που συντελέστηκε εντός του επιχειρηματία. Ο κ. Γεωργάτος είναι πλέον πιο ώριμος, πιο συνειδητοποιημένος και γνωρίζει ότι η ανάπτυξη χρειάζεται σχέδιο και όχι απλώς μια καλή ιδέα και χρήματα που ξοδεύονται χωρίς στόχευση και πλάνο. Εξάλλου, όλοι οι μεγάλοι επιχειρηματίες ποτέ δεν έμαθαν την τέχνη τους από τα βιβλία αλλά από τα λάθη τους. Και ο λάτρης των καταδύσεων κ. Γεωργάτος μετά από πολλά και «χορταστικά» λάθη βρήκε τον δρόμο για το σωστό. Εξάλλου, αυτό είναι που μετράει για όλους: για την επιχείρηση, τον ίδιο και τους 3.000 εργαζομένους του.
