Ἀδελφοί μου καί τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
«Ποῦ ἐστίν ὁ τεχθείς Βασιλεύς;».
Χριστούγεννα καί πάλι, τόσα χρόνια μετά ἀπό τότε,
καί οἱ ἀγωνιώδεις κραυγές τῶν λαῶν τῆς γῆς,
ψάχνουν καί ἐρωτοῦν:
«Ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός;».
Σοφοί καί ἐρευνητές, κοινωνιολόγοι καί ἀναλυτές,
προλετάριοι καί καπιταλιστές, φτιάχνουν ἑορταστικό διάκοσμο,
γιά νά προτείνουν τόν δικό τους βασιλέα,
ὡς λύση τῆς τραγῳδίας τοῦ κόσμου.
Οἱ οἰκονομικοί δεῖκτες, οἱ τραπεζικές παροχές,
οἱ δημοκρατικές ἀντιπαλότητες, ὁ διαφημιστικός ὀρυμαγδός,
ὁ μεταλλαγμένος ἐρωτισμός, ὁ παιδαγωγικός ἀποπροσανατολισμός,
ἡ θηριῳδία τῶν τζιχαντιστῶν καί τὰ νεοφανῆ σύμφωνα συμβιώσεως,
προτείνουν παράδοξα πρότυπα ἀπατηλῶν θεοτήτων,
καί κλείνουν τόν δρόμο στούς λαούς τῆς γῆς,
γιά νά ἀκούσουν τό χαρμόσυνο κάλεσμα:
«Δεῦτε χριστοφόροι λαοί,
κατίδωμεν θαῦμα πᾶσαν ἔννοιαν ἐκπλῆττον καί συνέχον».
Οἱ οὐτοπίες πού προτείνουν,
ὡς τόπο γεννήσεως τῶν δικῶν τους βασιλέων,
σκοτίζουν τό νοῦ καί τόν κατευθύνουν σέ ἔπαρση
καί σέ πενία συγκαταβάσεως.
Στόν τόπο ὅμως, ὅπου «ἐγεννήθη ὁ Χριστός»,
ἀκούγονται ἄλλες προτάσεις ζωῆς:
«Δεῦτε, πιστοί ἐπαρθῶμεν ἐνθέως
καί κατίδωμεν συγκατάβασιν θεïκήν ἄνωθεν
… νοῦν καθαρθέντες».
Οἱ Ἡρῷδες τῆς ἐποχῆς μας «τῷ θυμῷ νικώμενοι»,
στήν προσπάθειά τους, γιά νά ἐξαλείψουν κάθε μνήμη Χριστοῦ,
δέν διαγράφουν τά Χριστούγεννα, ἀλλά τόν Χριστό.
Ἡ γιορτή ἐξυπηρετεῖ τά συμφέροντά τους,
ὁ Χριστός ὅμως, δέν ὑπηρετεῖ τίς προθέσεις τους.
Ἐκεῖνοι προτιμοῦν Χριστούγεννα,
χωρίς νά φαίνεται κάν, ἡ σκιά τοῦ Χριστοῦ.
«Ἡ Ἀλήθεια» ὅμως «ἦλθεν, ἡ σκιά παρέδραμεν».
Ἐκεῖνοι τήν ἀλήθεια τήν ψάχνουν ὡς ἰδέα,
γράφουν θεωρίες,
συντάσσουν ὑποθετικά συστήματα ἐπικρατήσεως τῆς ἀλήθειας,
ἐγκρίνουν νομοθετήματα, γιά τήν πάταξη τῶν σκανδάλων,
ὀργανώνουν μονάδες, ἔνοπλες καί ἔνστολες, διώξεως τοῦ ψεύδους,
συζητοῦν ἀδιαλείπτως ἀναζητώντας τήν ἀλήθεια,
συζητοῦν συνεχῶς σέ συμβούλια, κοινοβούλια,
σέ ἐπιτροπές, σέ συνδιασκέψεις,
σέ τραπέζια ἐργασίας καί σέ τραπέζια τηλεοπτικά,
συγκροτοῦν σώματα Frontex, ἀλλά δυστυχῶς,
στό Αἰγαῖο τῶν παλινῳδιῶν τους,
πνίγονται ψυχές, καθημερινά.
Ξεχνοῦν, ὅτι ἡ Ἀλήθεια ἦλθε
καί «τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη».
Ἀδυνατοῦν νά κατανοήσουν
τήν ἀνερμήνευτη ταπείνωση καί εὐσπλαγχνία
τοῦ «ἐν τῷ σπηλαίῳ τεχθέντος Βασιλέως».
Δέν ἀφήνουν τόπο εἰς τό κατάλυμα τοῦ νοῦ τους γιά τήν Ἀλήθεια, καί
δέν φτιάχνουν ἕνα Hotspot, γιά τὸν Χριστό.
«Καί τόπος ἦν οὐδείς τῷ καταλύματι».
Οἱ ἄρχοντες τοῦ κόσμου τούτου,
μέσα ἀπό τά πολιτικά, οἰκονομικά καί στρατιωτικά κέντρα ἐξουσίας,
δέν καταργοῦν τά Χριστούγεννα,
ἀλλά οἰκοδομοῦν ἑορταστική ἀνάπαυλα, χωρίς τόν Χριστό.
Καλοῦν τούς λαούς, σέ ψυχολογική ἐκτόνωση,
ἐνῷ ἡ Ἐκκλησία προτρέπει,
«δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ».
Καλοῦν τούς ἀνθρώπους
σέ ἀνυπόστατους παράδεισους ἀμαυρώσεως τῶν αἰσθήσεων,
ἐνῷ ἡ Ἐκκλησία καλεῖ,
σέ συμμετοχή «τοῦ Παραδείσου» τῆς πνευματικῆς «τρυφῆς».
Φωτίζουν τόν κόσμο μέ πληθώρα ἀπό τεχνητά φῶτα,
ἐνῷ «τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ γεννηθέντος,…πεφώτισται τά σύμπαντα»,
άφοῦ Ἐκεῖνος εἶναι «Φῶς ἐκ Φωτός».
Κι ἐπειδή μόνο ἡ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ, εἶναι
«Βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων»,
«ἡ πολυθεΐα» τῶν ἑορταστικῶν «εἰδώλων» δέν ἀναπαύει τούς λαούς.
Ξεσηκώνονται, τότε, ὅσοι κατανοοῦν
τήν ἀδυναμία τῶν εἰδώλων, γιά νά δώσουν λύση στήν τραγῳδία.
Μή ἔχοντες ὅμως παιδεία φωταγωγικῆς θεραπείας τῆς κρίσεως,
διαλύουν τά σύμβολα τοῦ πολιτισμοῦ τῶν ψεύτικων εἰδώλων.
Οἱ βιτρίνες τοῦ χάρτινου καί ὑποκριτικοῦ πολιτισμοῦ διαλύονται.
Κάποιοι προσπαθοῦν νά τόν κρατήσουν ὄρθιο,
μέ τή ῥομφαία τοῦ νόμου, καί τῆς τιμωρίας, τῶν μνημονίων,
ἤ μέ τό ξύλο τῶν ἐνόπλων δυνάμεων.
Κι ἐδῶ ξέχασαν τόν Χριστό, πού
«τό μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ» διέλυσε,
λησμόνησαν τήν « φλογίνη ῥομφαία» τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ,
ξέχασαν καί τίς οὐράνιες δυνάμεις πού ἐφύλατταν τό «ξύλον τῆς ζωῆς».
Χριστούγεννα καί πάλι,
Ἡ κατάρρευση τοῦ ὑπαρκτοῦ ἀποτυχημένου εἰκονικοῦ πολιτισμοῦ,
κάνει πιό δυνατές τίς φωνές, πού ἐρωτοῦν:
«Ποῦ ἐστίν ὁ τεχθείς Βασιλεύς;».
Τό ἐρώτημα θά παραμένει ἀναπάντητο
καί θά παρατείνεται ὁ σάλος καί ἡ ταραχή,
ἄν δέν δώσουμε στό Χριστό κατάλυμα,
γιά νά κατοικίσει μέσα στίς καρδιές μας. «Ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός,
τό Πνεῦμα τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ, εἰς τάς καρδίας ἡμῶν».
Οἱ καρδιές αὐτές μποροῦν νά φέρουν τήν μεγάλη ἀλλαγή.
Καί τότε θά ὑπάρχει ἐπί γῆς εἰρήνη,
ἀφοῦ οἱ ἄνθρωποι
οὐρανίως θά ἀγάλλονται,
ἐπιγείως θά εὐφραίνονται,
τήν ὕπαρξή τους στό Θεό, ὡς δῶρο θά προσφέρουν,
τό θαῦμα τῆς ταπεινώσεως μέ τή ζωή τους θά κηρύττουν,
καί ἀκαταπαύστως Ἐκεῖνον θά δοξολογοῦν.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Εὔχομαι, σέ ὅλους σας, εὐφρόσυνον ἑορτήν,
ἐν ἀληθείᾳ καί καθαρότητι καρδίας.
Ὁ Ἐπίσκοπός Σας καί Ποιμενάρχης Σας.
† Ὁ Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καὶ Βάρης
Π Α Υ Λ Ο Σ ὁ Α΄
