Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί ἀγαπητά μου τέκνα ἐν Κυρίῳ Ἀναστάντι,
«Ἀναστάσεως ἡμέρα και λαμπρυνθῶμεν λαοί!»
Χαίρεται σήμερα ἡ οἰκουμένη καί λαμπρύνεται, γιατί αἰῶνεςὁλόκληρους περίμενε αὐτήν τήν μεγαλειώδη στιγμή, πού οἱ ὀδύνες τοῦ θανάτου και τῆς ἀσθένειας θά ἔχαναν τήν δύναμή τους.
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀποφάσισε νά αὐτονομηθεῖ καί νά φύγειἀπό τήν προστασία τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία εἶχε, ὅταν βρισκόταν μέσα στόν Παράδεισο τῆς Τρυφῆς, ὅλα ἔγιναν πιό δύσκολα γι’ αὐτόν. Ὁ Θεός μέ πόνο τόν ἐνημέρωσε «μέ κόπο θά βγάζεις τό ψωμί σου, μέ πόνο θά γεννᾶς τά παιδιά σου».
Ἐκάθισε λοιπόν ὁ Ἀδάμ ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου, κλαίγοντας γιά τήν γύμνωσή του, μήν μπορώντας νά συνειδητοποιήσει τήν αἰφνίδια ἀλλαγή στήν κατάστασή του. Ὁ διάβολος τόν παραπλάνησε καί ἐνῷ τοῦ εἶχε τάξει μεγαλεῖα, τόν παρέσυρε στήν φθορά καί στόν Θάνατο.
Πῶς, ὅμως, ἦταν δυνατόν ὁ Πολυεύσπλαχνος Πατέρας νάἀντέχει νά βλέπει τό πλάσμα Του, μέσα στόν πόνο, τήν ἀρρώστια καί τήν φθορά; Πῶς ἦταν δυνατόν νά βλέπει τόν ἄνθρωπο, μακριά ἀπό τήν κοινωνία Του;
Μέ τήν πολλή ἀγαθότητά Του καί τήν ἀνεξικακία Του δέχθηκε κάτι τό πρωτόγνωρο. Νά θυσιάσει τόν Μονογενῆ Του Υἱό, προκειμένου νά ἐπαναφέρει τό πλάσμα Του κοντά Του, στήν ἀρχαία του μακαριότητα.
Ἔτσι, μέ τήν συγκατάβαση τοῦ Πατρός καί τήν συνέργεια τοῦΠαναγίου Πνεύματος ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, γίνεταιἄνθρωπος καί ἀκολουθεῖ μέ ακρίβεια τό προαιώνιο σχέδιο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Προδίδεται ἀπό τόν μαθητή Του, συλλαμβάνεται ἀπό τόν ὄχλο, δικάζεται καί καταδικάζεται ὁ Ἀθῶοςἀπό ἀνόμους κριτές, ὑβρίζεται καί ἐμπτύεται ἀπό τό πλάσμα Του καί τέλος, στό ἀποκορύφωμα, δέχεται θάνατο φρικτό, τόν σταυρικό θάνατο.
Ὁ Χριστός πίνει τό πικρό ποτήρι τοῦ θανάτου μέχρι τέλους. Αὐτός ὁ Θάνατος ὅμως, έμελλε νά εἶναι ἡ ἀπαρχή τῆς σωτηρίας τῶνἀνθρώπων. Τά χέρια τά ἁπλωμένα στό Σταυρό, ἐπαναφέρουν τήν κοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό. Τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ Ἀνάσταση καί ἡ Ζωή. Ὁ Θάνατος, δέν μπορεῖ νά κρατήσει, φυλακισμένο τόν Ἀρχηγό τῆς Ζωῆς. Κατεβαίνει στόν Ἅδη καί ἀπόἐκεῖ ξεκινᾶ τήν Μεγαλειώδη Του πορεία.
Ἀδελφοί μου, ὁ Χριστός Ἀνέστη!
Πληροῦνται τά σύμπαντα φωτός, διαλύονται τά δεσμά τοῦΘανάτου, ἡ φύση θεραπεύεται καί θεραπευμένη χαίρεται μαζί μέ τόν Πλάστη της. Ὁ φόβος καί ἡ λύπη δραπετεύουν καί ἡ χαρά ἐπικρατεῖ,σέ ὅλη τήν πλάση. «Οὐρανοί μέν ἐπαξίως εὐφραινέσθωσαν γῆ δέ,ἀγαλλιάσθω, ἑορταζέτω δέ κόσμος ὁρατός τε ἅπας καί ἀόρατος· Χριστός γάρ ἐγήγερται, εὐφροσύνη αἰώνιος», ψέλνουν ὅλοι οἱχριστιανοί, ἀναγγέλλοντας τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως.
Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μᾶς εἶπε: «καί ἄν ὁ κόσμος σᾶς μισεῖ, γιατί δέν εἴσαστε δικοί του, ἔχετε θάρρος, ἐγώ τόν νίκησα τόν κόσμο». Κανείς λοιπόν, δέν πρέπει νά φοβᾶται. Ἐφ’ ὅσον ὁ Χριστός Ἀνέστη, καί ἐμεῖς ἀναστηθήκαμε. Στίς δύσκολες στιγμές, ἄς στρέφουμε τό βλέμμα μας, στόν Ἀναστημένο Κύριο, ὅπως οἱ Ἑβραῖοι στόν ὑψωμένοὄφι στήν ἔρημο. Ἄς μήν ἔχουμε καμμία ἀμφιβολία, γιά τήν Ἀνάστασή μας. Ἡ ἐλπίδα θά λάμπει καί θά φωτίζει πάντα τίς καρδιές μας.
Μέ Ἀναστἀσιμες εὐχές καί πολλές εὐλογίες,
Ὁ Ἐπίσκοπος καί Ποιμενάρχης Σας.
† Ο ΓΛΥΦΑΔΑΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΒΑΡΗΣ
ΠΑΥΛΟΣ ὁ Α'
