Ένα σχεδόν «μυστικό» ξέφωτο, κάπου στο αριστοκρατικό 16ο διαμέρισμα στο Παρίσι, που ξεκινά από τον αριθμό 68 της rue Pergolès. Μόνο μερικά παρισινά αρχοντικά του 18ου και του 190ου αιώνα και η μόνιμη παρουσία ενός αστυνομικού θα μπορούσαν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον ενός τυχαίου περαστικού.
Σε αυτό ακριβώς το ήσυχο σημείο της γαλλικής πρωτεύουσας βρίσκεται η Villa Saïd. Ένα δρομάκι μήκους μόλις 200 μέτρων και πλάτους 7,5 μέτρων. Στον αριθμό 15 του οποίου στεγάζεται η έδρα της μόνιμης ελληνικής αντιπροσωπείας στον ΟΟΣΑ. Εκεί όπου έλαβαν χώρα οι άκαρπες διήμερες διαπραγματεύσεις της ελληνικής πλευράς με την τρόικα. Η πινακίδα στην καγκελόπορτα του στενού που απαγορεύει την είσοδο στους περαστικούς με τη λέξη «Αδιέξοδο» θα μπορούσε να προϊδεάσει τους πάντες για τα αποτελέσματα αυτών των επαφών.
Η ιστορία αυτού του μικρού στενού είναι αντιστρόφως ανάλογη με την έκτασή του. Κατά μήκος της Villa Saïd βρίσκονται μερικές πρεσβείες και επίσημες διπλωματικές αποστολές, όπως η πρεσβεία της Γκάνα και η Γενική Αντιπροσωπεία του Κεμπέκ. Κατασκευαστής αυτού του μοναδικού συγκροτήματος υπήρξε ο Αλφόνς Αρντόν, μεγαλοστέλεχος της γαλλικής εταιρείας που είχε αναλάβει το Κανάλι του Σουέζ. Ονόμασε αυτό το μικρό αδιέξοδο ως Villa Saïd προς τιμήν του αντιβασιλέα της Αιγύπτου Μοχάμετ Σαϊντ Πασά, για τη βοήθεια που προσέφερε στη γαλλική εταιρεία.
Την καθημερινότητα του μικρού αυτού δρόμου κατέγραψε στο έργο του «Les matinees de Villa Saïd» ο Γάλλος συγγραφέας Ανατόλ Φρανς ο οποίος έζησε στον αριθμό 5 του στενού αυτού δρόμου.
Στο κέντρο ακριβώς της Villa Saïd βρίσκεται το τριώροφο κτήριο της ελληνικής αντιπροσωπείας στον ΟΟΣΑ. Σε αυτούς του χώρους έζησε ο Πιερ Λαβάλ, πρωθυπουργός της κυβέρνησης Πετέν και στέλεχος του καθεστώτος του Βισί ο οποίος εκτελέστηκε μετά το τέλος του πολέμου.
Το κτήριο θα μετατραπεί προσωρινά σε φυλακή και λίγο αργότερα η χήρα του Πιερ Λαβάλ θα πουλήσει το κτήριο σε έναν Ιρανό πρίγκιπα. Από αυτόν θα το αγοράσει μερικά χρόνια μετά ο Έλληνας πρέσβης Ραφαήλ Ραφήλ για λογαριασμό του ελληνικού κράτους.
Τα τελευταία χρόνια το κτήριο της μόνιμης ελληνικής αντιπροσωπείας παραμελήθηκε σε αφάνταστο βαθμό και ούτε καν η κυρία Τίνα Μπιρμπίλη που ανέλαβε της θέση της Μονίμου Αντιπροσώπου στον ΟΟΣΑ από το 2011 ως το 2013 δεν κατέβαλε προσπάθειες συντήρησης και αποκατάστασης του. Η κατάσταση άλλαξε όταν την κυρία Μπιρμπίλη στον ΟΟΣΑ διαδέχθηκε ο κύριος Γεώργιος-Στυλιανός Πρεβελάκης.
Ως αρχιτέκτονας και πολεοδόμος, πτυχιούχος από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ο κ. Πρεβελάκης ανέλαβε προσωπικά τη συντήρηση και την μερική αποκατάσταση του κτηρίου με τη βοήθεια των υπαλλήλων της αντιπροσωπείας. Τα χρήματα που χρειάστηκαν δεν ήταν δύσκολο να βρεθούν καθώς το ελληνικό δημόσιο ξενοίκιασε την υπερπολυτελή πρεσβευτική κατοικία στο Παρίσι εξοικονομώντας ένα σημαντικό ποσό από την καταβολή του τσουχτερού ενοικίου.
Άλλωστε ο κ. Πρεβελάκης, ως καθηγητής της Σχολής Γεωγραφίας και Χωροταξίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (Paris I) είναι μόνιμος κάτοικος Παρισίων. Ανιψιός του συγγραφέα Παντελή Πρεβελάκη, ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της πεζογραφίας της Γενιάς του ΄30, ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ έχει ένα εντυπωσιακό βιογραφικό.
Έχει διατελέσει μεταξύ πολλών άλλων ερευνητής στο London School of Economics, Γενικός Επίτροπος της Ελλάδας στο Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο (Παρίσι) επισκέπτης Καθηγητής, Σχολή Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Johns Hopkins και εντεταλμένος διδασκαλίας στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού.
Παρόλο που οι διαπραγματεύσεις έλαβαν χώρα σε αυτό το ιστορικό κτήριο στην ήσυχη παρισινή γειτονιά, περιβάλλον τελείως διαφορετικό από αυτό που είχαν συνηθίσει τα στελέχη της τρόικας μέχρι τον περασμένο Ιούνιο στα γραφεία του υπουργείου Οικονομικών στην Αθήνα, καταναλώνοντας τεράστιες ποσότητες καφέ, περιστασιακά σάντουιτς και σουβλάκια με μπύρες, δεν ήταν αρκετό για να «ηρεμήσουν» οι αδιάλλακτοι εκπρόσωποι των δανειστών μας. Κάτι που ανέλαβε να πράξει η σύζυγος του μόνιμου αντιπροσώπου μας στον ΟΟΣΑ, κυρία Μάρω Πρεβελάκη.
Φιλόλογος-εκπαιδευτικός και ειδική επιστήμων του Πανεπιστημίου της Σορβόννης, η κυρία Πρεβελάκη έχει τη φήμη μιας εξαιρετικής μαγείρισσας που απολαμβάνει να προσφέρει σπιτικό φαγητό στους καλεσμένους της. Είτε πρόκειται για φίλους που συναντά μαζί με τον σύζυγό της στην οικία τους στην Εκάλη, την ιστορική κατοικία του θείου του συζύγου της, του συγγραφέα Παντελή Πρεβελάκη, είτε πρόκειται για τους εκπροσώπους των δανειστών μας στη γαλλική πρωτεύουσα και τη Villa Saïd.
Η μοναδική στιγμή στο Παρίσι κατά την οποία τα στελέχη της τρόικας έκαναν διάλειμμα από τις ασφυκτικές πιέσεις προς την ελληνική πλευρά ήταν, όταν η κυρία Πρεβελάκη παρέθεσε τα εξαιρετικά εδέσματα με τα οποία ξετρέλανε τους παραβρισκόμενους. Αυτή τη φορά δεν αρκέστηκε να προσφέρει καναπεδάκια, ποικιλίες γαλλικών τυριών και αλλαντικών, όπως έκανε τον περασμένο Σεπτέμβριο στον πρώτο γύρο των διαπραγματεύσεων στο Παρίσι, αλλά κατάφερε να δώσει νέο νόημα στην φράση «μενού των διαπραγματεύσεων».
Κοτόπουλο κοκκινιστό, σπιτική σπανακόπιτα και τυρόπιτα, σαλάτες, φάβα Σαντορίνης με καραμελωμένα κρεμμύδια και διάφορα άλλα εδέσματα έκαναν τους εκπροσώπους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να ξεχάσουν τους λόγους της συνάντησής τους με την ελληνική πλευρά και να «εφορμήσουν» στις πιατέλες της οικοδέσποινας.
Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που οι εκπρόσωποι των δανειστών, παρά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων, αποχώρησαν από τη Villa Saïd χαμογελαστοί με τα σακάκια στο χέρι.
