Η Μαριάννα Λάτση έζησε όπως δεκάδες χιλιάδες άλλοι από πολύ κοντά την απώλεια ενός δικού της ανθρώπου που είχε χτυπηθεί από τον καρκίνο. Της ασθένειας που δεν διαχωρίζει πλούσιους και φτωχούς, άσημους και διάσημους. Αυτή η απώλεια στάθηκε αφορμή για να "κάνει κάτι" ώστε όσοι βρεθούν αντιμέτωποι με αντίστοιχες καταστάσεις να μην βιώσουν τουλάχιστον ταλαιπωρία και υποβαθμισμένες ιατρικές υπηρεσίες. Κάπως έτσι φτάσαμε την Παρασκευή στην τελετή παράδοσης – παραλαβής του σύγχρονου Κέντρου Ημερήσιας Νοσηλείας «Νίκος Κούρκουλος» από την κα. Λάτση στον Υπουργό Υγείας κ. Μάκη Βορίδη και τον Διοικητή του «Αγίου Σάββα» κ. Νίκο Φαλδαμή Ξεχώρισαν ο Πάτροκλος Μανδηλάρης που τερμάτισε στην 4η θέση, με μόλις ένα βαθμό πίσω από τον 3ο Καραγιαννίδη, ο Νικόλας Γκιώνης στην 6η και ο Αθανασόπουλος Τέλης στην 7η, μεταξύ 231 αθλητών!
Πρόκειται για ένα Κέντρο διεθνών προδιαγραφών, άρτια οργανωμένο και εξοπλισμένο, με σκοπό να παρέχει υπηρεσίες υγείας υψηλού επιπέδου. Aποτελείται από 6 ορόφους, ισόγειο και 3 υπόγεια, έχει συνολική επιφάνεια 4.000 τ.μ., δυναμικότητα 46 κλινών και είναι αναπόσπαστο μέρος του Ογκολογικού Νοσοκομείου Αθηνών «Ο Άγιος Σάββας».
Έχει ανακατασκευαστεί και εξοπλιστεί βάσει προδιαγραφών που πληρούν τις απαιτήσεις λειτουργίας ενός σύγχρονου Κέντρου Ημερήσιας Νοσηλείας, με γνώμονα την αναβάθμιση των κτιριακών συνθηκών νοσηλείας για τους ασθενείς και τη βελτιστοποίηση της αποδοτικότητας του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.
Οι παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας αναβαθμίζονται, καθώς στο Κέντρο Ημερήσιας Νοσηλείας «Νίκος Κούρκουλος» αναμένεται να πραγματοποιούνται ετησίως 30.000 εισαγωγές ασθενών και 3.800 χειρουργικές επεμβάσεις. Οι ασθενείς θα προσέρχονται το πρωί, θα υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία ή χειρουργική επέμβαση και θα παίρνουν εξιτήριο την ίδια μέρα. Έτσι το Κ.Η.Ν «Νίκος Κούρκουλος» συμβάλλει στην απελευθέρωση κλινών στο κεντρικό κτίριο του «Αγίου Σάββα», ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζονται πιο πολύπλοκα ογκολογικά περιστατικά.
Κατά την τελετή παράδοσης η κα. Λάτση στην ομιλία της θυμήθηκε τις ημέρες τις ημέρες που βίωνε την μάχη του καρκίνου μέσω της ασθένειας του Νίκου Κούρκουλου:
"Δεν είναι εύκολη η σημερινή ημέρα για εμένα, παρότι μια βαθιά επιθυμία μου γίνεται πραγματικότητα, παρότι νοιώθω ιδιαίτερα ευτυχής που η δύναμη της συνεργασίας για μια ακόμη φορά έδειξε τον δρόμο της επιτυχίας και της ελπίδας, παρότι ολοκληρώσαμε μια όμορφη διαδρομή και παραδίδουμε σήμερα στην ελληνική κοινωνία ένα σύγχρονο Κέντρο Ημερήσιας Νοσηλείας για ογκολογικές παθήσεις.
Δεν είναι μια εύκολη ημέρα σήμερα για τα παιδιά του Νίκου, τον Άλκι και τη Μελίτα, την Εριέττα και τον Φίλιππο.
Ξέρω ότι μας καταλαβαίνετε. Η μνήμη με αστραπιαία ταχύτητα περιδιαβαίνει μια ολόκληρη ζωή, αναβιώνει εικόνες, εκφράσεις, στάσεις, συμπεριφορές, σκέψεις και συναισθήματα.
Είναι από εκείνες τις ημέρες που η έλλειψη της παρουσίας του γίνεται δυσβάσταχτα νοσταλγική παρότι η μορφή του πλανάται στο χώρο και στη σκέψη μας.
Είναι όμως και από εκείνες τις ημέρες που ευχαριστώ το Θεό που μου προσέφερε τη δυνατότητα να ζήσω, όλες αυτές τις στιγμές, με έναν άνθρωπο σαν τον Νίκο Κούρκουλο και νομίζω πως κάπως έτσι θα σκέφτονται και τα παιδιά του.
Ο Νίκος έφυγε από τη ζωή πριν από 8 χρόνια, στις 30 Ιανουαρίου του 2007. Έζησε με τον καρκίνο για 6 χρόνια χωρίς μεμψιμοιρία. Συνειδητά δεν λέω ότι πολέμησε τον καρκίνο για 6 χρόνια, διότι τον αποδέχθηκε ως μέρος της ανθρώπινης φύσης, συμφιλιώθηκε με την ιδέα της αρρώστιας –«γιατί όχι και σε εμένα», έλεγε συχνά - γεγονός που του επέτρεψε να ζει, να εργάζεται και να ονειρεύεται ως το τέλος, ακόμη και στο τέλος. Σαν να υπήρχε αύριο, σαν τίποτα να μην σταματούσε. Υπό αυτή την έννοια νίκησε τον καρκίνο –κι ας ηττήθηκε από αυτόν, τελικά.
Η στάση του Νίκου απέναντι στον καρκίνο - που πολλές φορές οι άνθρωποι έχουμε την τάση να μην αναφέρουμε καν το όνομά του- με διαμόρφωσε, με δίδαξε και τελικώς με παρηγόρησε στην απώλειά του.
Έζησα έντονα, εκείνα τα 6 χρόνια στα νοσοκομεία, τις αγωνίες των ασθενών και των συντρόφων τους, τον πόνο, την προσευχή, την ελπίδα που γεννιέται, σβήνει και ξαναζωντανεύει, το ημίφως των θαλάμων αναμονής, τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των γιατρών και νοσηλευτών αλλά και την ακαταλληλότητα και την ανεπάρκεια των υποδομών.
Όλα αυτά τα βίωσα βαθιά, και αφού ο ίδιος δεν το έβαλε ποτέ κάτω, θέλησα με την δωρεά αυτή, πράξη καθήκοντος, λύτρωσης και αλληλεγγύης θα την χαρακτήριζα εγώ, να συνδράμω όσο μπορώ στην προστασία και το σεβασμό της αξιοπρέπειας στη ζωή και στην ασθένεια.
Η ονοματοδοσία του Κέντρου σε «Κέντρο Ημερήσιας Νοσηλείας Νίκος Κούρκουλος», που τόσο ευγενικά και γενναιόδωρα πρότεινε η ελληνική πολιτεία, δεν έχει ως στόχο να προβάλλει το όνομά του ούτε να προσθέσει κάτι στην υστεροφημία του. Ο Νίκος άλλωστε έχει την τύχη να ζει διαχρονικά ανάμεσά μας, μέσα από τις ταινίες του και το έργο του στο Εθνικό. Στόχο έχει να παραδειγματίσει και να αναδείξει τον τρόπο αντιμετώπισης της ασθένειας από έναν άνθρωπο που αγαπήθηκε και ταυτίστηκε με τη λεβεντιά όσο λίγοι Έλληνες.
Συνεπώς είναι η γενναιότητα, η υπομονή, η δύναμη για ζωή, η ελπίδα και η αξιοπρέπεια που προβάλλονται μέσα από την επιλογή του ονόματος του Κέντρου και όχι το ίδιο το πρόσωπο.
Νοιώθω ευλογημένη και τυχερή που μέσα από αυτή την πράξη ευθύνης και αγάπης μπορώ να συμβάλλω στην εθνική προσπάθεια για τη βελτίωση του εθνικού συστήματος υγείας.
Το καθήκον αυτό, άλλωστε, μου το δίδαξε ο πατέρας μου, ο Γιάννης Λάτσης, που έχοντας δει τη ζωή και από τις δύο όψεις της, ανέκαθεν έκανε πράξη την κοινωνική προσφορά και την φροντίδα προς τον συνάνθρωπο με κάθε πρόσφορο τρόπο."
