Ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος αναλαμβάνει σε μια πολύ δύσκολη περίοδο -καλλιτεχνικά και οικονομικά,με ασφυκτικό μάλιστα χρονικό ορίζοντα για το πρόγραμμα του 2016- και αυτό το πνεύμα της αλληλεγγύης που τον διέπει θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο.
Αναλαμβάνει τον συντονισμό ενός ιστορικού φεστιβάλ με ελλειμματικό ταμείο -1.000.000 ευρώ σύμφωνα με τελευταία ανακοίνωση του νέου Δ.Σ. του Φεστιβάλ Αθηνών- και μετά την παραίτηση του καταξιωμένου Φλαμανδού καλλιτέχνη Γιαν Φαμπρ- δύο μόλις μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, κατόπιν της θύελλας αντιδράσεων που εκφράστηκαν από τον καλλιτεχνικό κόσμο.
Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος ξεκίνησε την πορεία του στο θέατρο ως ηθοποιός. Ένας ρόλος που μάλλον δεν του ταίριαζε παρόλο που τον υπηρέτησε 15 χρόνια. Τελείωσε τη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών. Εργάστηκε ως ηθοποιός μέχρι το 1992, και στη συνέχεια στράφηκε κυρίως στη σκηνοθεσία.
Η ανάγκη του όμως να δουλεύει σε ελεύθερο κλίμα με ανθρώπους που αγαπά και εμπιστεύεται τον οδήγησε στην δημιουργία ενός δικού του χώρου που θα συντονίζεται από δικούς του συνεργάτες. Το εγχείρημα ξεκινά το 1995, όταν ιδρύει τη «Νέα Σκηνή Τέχνης» (αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία) και ανεβάζει την πρώτη της παράσταση, τη Φιλονικία του Μαριβώ, στον «ΤΕΧΝΟΧΩΡΟ υπό σκιάν».
θέατρο του νέου κόσμουΔύο χρόνια αργότερα, η νεοσύστατη εταιρεία αποκτά τη δική της μόνιμη στέγη: Μια ερειπωμένη αποθήκη, η πρώτη ζυθαποθήκη του ΦΙΞ, κηρύσσεται διατηρητέα ως αξιόλογο βιομηχανικό κτίσμα των αρχών του 20ού αιώνα και στη συνέχεια μετατρέπεται με όλες τις αναγκαίες προσθήκες σε ένα λειτουργικό θέατρο, με τρεις αίθουσες, το Θέατρο του Νέου Κόσμου.
Πριν ακόμα ξεκινήσουν οι οικοδομικές εργασίες στο θέατρο, το καλοκαίρι του 1997 ανέβηκε στην αυλή ο Κοινός Λόγος της Έλλης Παπαδημητρίου, με φυσικό σκηνικό της παράστασης ένα ερειπωμένο σπιτάκι που έστεκε ακόμα, με τις επεμβάσεις του Αντώνη Δαγκλίδη. Οι εργασίες για τη μετατροπή της παλιάς ζυθαποθήκης σε θέατρο ξεκίνησαν τον Μάιο του 1998 και ολοκληρώθηκαν τον Φεβρουάριο του 1999. Οι πρώτες παραστάσεις που ανέβηκαν στο νέο κτίριο ήταν Ο Περλιμπλίν και η Μπελίσα στην Κεντρική Σκηνή (Μάρτιος 1999) και οι Δύο Θεοί (Απρίλιος 1999) στον Κάτω Χώρο.
Από πολύ νωρίς διαμορφώνει ένα συγκεκριμένο προφίλ στο Θεάτρου του Νέου Κόσμου, με επιλεγμένες δουλειές ρεπερτορίου δίνωντας έμφαση στο πολιτικό θέατρο, καθώς ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος ήταν πάντα ενεργός πολίτης. Ανεβάζει κυρίως σύγχρονα ελληνικά ή ξένα έργα, με τα περισσότερα από τα τελευταία να μεταφράζονται ειδικά γι’ αυτό το θίασο. Δε λείπουν τα κλασικά κείμενα, που όμως αντιμετωπίζονται με σύγχρονο τρόπο και με έμφαση στην επικαιρότητά τους. Επίσης, παρουσιάζονται παραστάσεις από μετανάστες καλλιτέχνες, που με αυτό τον τρόπο μιλούν οι ίδιοι για τη θέση τους στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία.
Το 2002 εμπνέεται το Θέατρο της αλληλεγγύης για παιδιά μια πρωτοβουλία που έμελλε να είναι η πιο μακρόχρονη και σταθερή δραστηριότητα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. Πρόκειται για μια η κινητή μονάδα θεάτρου για παιδιά που νοσηλεύονται σε νοσοκομεία και ιδρύματα. Μια δράση που σιγά σιγά επεκτάθηκε και σε άλλους χώρους όπου βρίσκονται παιδιά αποκλεισμένα από τη θεατρική ψυχαγωγία, όπως ειδικά σχολεία, προσφυγικούς καταυλισμούς, γυναικείες φυλακές κλπ.
Στενή ήταν και η σχέση του με το αρχαίο θέατρο. Παραστάσεις του ανέβηκαν στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου όπως οι Αχαρνείς του Αριστοφάνη με το Εθνικό Θέατρο το 2005, οι Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη το 2011, αλλά και τον περσινό Αία του Σοφοκλή με πρωταγωνιστή το Νίκο Κουρή.
Το 2008 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο Αλβανίας και σκηνοθέτησε τις Τρωάδες του Ευριπίδη με Αλβανούς ηθοποιούς.
